Zeeuws Knoopje

Zin in de lente had ik, in voorjaarsbloeiers. Dus ging ik naar het plaatselijke tuincentrum om te kijken wat er zoal was. Blauwe druifjes, crocussen, hyacinthen en narcissen. Helaas geen kievitsbloemen.

Maar bij de snijbloemen stonden wel het Zeeuws Knoopje, Clematis, paarse Dille en Distel. Met allerlei verschillende bloemen ging ik naar huis.

Morgen wordt mijn studioboxje geleverd, dan moet het fotograferen beter gaan, maar daar wilde ik niet op wachten. Vanmiddag ging ik aan de slag met mijn macrolens en het Zeeuws Knoopje.

Het Zeeuws Knoopje (Astrantia major) is een overblijvende plant uit de schermbloemenfamilie
(Umbelliferae oftewel Apiaceae). De plant wordt ook wel ook wel groot sterrenscherm genoemd.

Spelen met compositie en scherptediepte.



Kleine schilderijtjes worden het.

De andere bloemen staan gewoon in de vaas te wachten of ze nog aan de beurt komen. Zo niet, dan heb ik er toch plezier van gehad.

Waterral en meer

Vrijdag 17 februari waren de voorspellingen redelijk en ging ik eindelijk weer eens naar de AWD. Ik hoopte op het fotograferen van al die wintergasten die ik in de verschillende blogs had gezien. Maar het ijs was al behoorlijk aan het dooien, dus hadden de vogels weer meer vrij spel. Ook bleef ik erg lang op  één plekje zitten, waardoor ik te weinig tijd overhield om nog verder te gaan.
Ach, maakt niet uit. Het was een fijne dag. Het was al veel te lang geleden dat ik er was.

Via ingang Zandvoortse laan kwam ik de AWD binnen. De eerste fotostop hield ik voor de meerkoeten.

Hier vertrekken ze net voor een wedstrijdje hard zwemmen. Eindelijk kon dat weer eens. Het dodaarsje dat vooruit zwemt, houdt een oogje in het zeil. Daarna was het toch vooral veel eten, ontzettend lekker die waterplanten,

en een tukkie doen. Dan is het ijs toch wel weer gemakkelijk.

Ook zat er een koppeltje brilduikers tussen de meerkoeten.

Bij een nog dicht gevroren kanaal stak een vos het ijs over en verdween in een verboden gebied.

 Er lag een half opgegeten zwaan met een grote hoeveelheid veren. Waarschijnlijk het restant van zijn maaltijd.

Ik had al gelezen dat de vossen zich niet lieten zien. Dus ik was al blij met deze vos. Later op de dag kreeg ik een van de tamme vossen toch nog een paar minuutjes voor mijn lens. Net lang genoeg om een mooi portretje te kunnen maken.

De ijsvogel gaf niet thuis, dus liep ik door. Mijn wensenlijstje was nog groot genoeg.
Ik kwam bij een plekje waar de waterral rond scharrelt. Die was er gelukkig wel.
Ik heb er lang gezeten en heb me er prima vermaakt. Het is een schuwe vogel, die steeds de dekking van het riet zoekt. Heel af en toe komt hij er even uit om snel wat op en neer te lopen en weer terug te gaan.

Bij de meeste foto's zat wel een rietstengel dwars over zijn kop of lijf. Uiteindelijk is het me toch gelukt om een paar geslaagde opnames te maken.

De waterral is een schaarse broedvogel in ons land die zich zelden laat zien, maar met een beetje geluk wel laat horen. Waterrallen komen voor in moerasgebieden met riet en drassige plekken. In de winter ook bij afwateringskanalen en andere plaatsen waar nog open (stromend) water te vinden is.

Een deel van de waterrallen is standvogel en blijft dus het hele jaar in ons land. 

Ze hebben dunne, lange tenen om gemakkelijk over plantenresten in het water te kunnen lopen. Het zijn alleseters.

Waterrallen zijn donker gekleurd met een rode lange snavel.
In de omschrijvingen lees ik niets over het opstaande witte staartje, dat toch erg opvallend is.

Vliegen doen ze zelden, ze verdwijnen liever al lopend uit het gezichtsveld.

Dennis en Henk bedankt voor de info. Ik ga gewoon snel een keer terug voor meer.

ijsstructuren

Dit weekend ging ik naar het riviertje de Tongelreep.
De Tongelreep ontspringt als Jongemansbeek of Vrenenbeek ten zuidwesten van Erpekom in België. Zij verandert een paar keer van naam om bij de Achelse Kluis als Tongelreep Nederland binnen te stromen. Ze was hier gekanaliseerd maar, nadat de monniken de grond van hun landbouwbedrijf aan Staatsbosbeheer hebben verkocht, kreeg de beek weer een meer natuurlijk verloop.

Nu stroomt de beek ten westen van het Leenderbos en langs Valkenswaard. Daar voedt ze een aantal visvijvers. Via Aalst bereikt de Tongelreep het gebied Genneper Parken om dan bij het Stadwandelpark van Eindhoven in de Dommel uit te komen.

Het water is relatief helder en er zit een behoorlijke stroming in. Een ideaal gebied voor de ijsvogel die hier dan ook voorkomt. Gelukkig is de beek ondanks de strenge vorst nog voldoende open, zodat de ijsvogels nog kunnen vissen. Helaas zo wel zaterdag als zondag niets gehoord of gezien van de blauwe flits.

Op sommige planten liggen nog wat restjes sneeuw.

In het water is rondom stronken, takken en planten ijs gevormd.
Bij de oevers is een rand ijsafzetting met de mooiste ijsstructuren.

En als laatste mijn favoriet:

Bedankt voor de reacties bij mijn vorige bericht. Altijd leuk om feedback te krijgen.

Winterwandeling Dommeldal

In Brabant viel de sneeuw vrijdag pas laat in de middag. Ik was aan het werk toen de wereld geleidelijk aan wit werd.
Deze openingsfoto heb ik zaterdag gemaakt. Er valt regelmatig wat sneeuw van de takken af en als het zonlicht erop valt, is dat een mooi gezicht. (Daarvoor moet je hem groot bekijken)

Het witte landschap nodigt uit om erop uit te gaan. We gaan richting een ven, maar daar is het zo druk met schaatsers, dat we maar doorrijden. We stoppen bij het riviertje de Dommel en maken een wandeling in het Dommeldal.

Er loopt geen pad, dus we zoeken onze weg langs de waterkant.
De een wandelt, de ander schaatst en een derde ..............

gaat lekker kanoën met dit weer.

Ik had ervoor gekozen om maar 1 lens mee te nemen. Mijn groothoek. Tja en als er dan mooie rijp aan het prikkeldraad hangt en sneeuw op de uitgebloeide bloemschermen ligt, baal ik daar toch wel van.

Het gehucht Het Loon

Een wandelpad tussen beukenhagen door.

De belofte voor de lente in rode knoppen, bedekt met witte toefjes sneeuw.