IJsland: land van geisers, vulkanen en watervallen

Thingvellir

IJsland is het land van prachtige landschappen. Overal waar je rijdt zie je watervallen, vulkanen en dus vulkanisch gesteente. Ook in Thingvellir zien we dat. Thingvellir is een vlakte waar eeuwenlang het parlement zetelde en in 1944 werd hier de onafhankelijkheid uitgeroepen.
Het is een uitgestrekt, vlak lavaveld omringd door bergen en doorsneden door rotsspleten. Het is ontstaan door het uiteen drijven van de tectonische platen.

 

 

 

Thingvellir ligt in de zogenaamde Golden Circle, het gebied waar de grootste toeristische attracties liggen. Ook de enorme waterval Gullfoss vind je hier.

Gullfoss

Gullfoss betekent de gouden waterval. Deze naam dankt hij aan de regenbogen die ontstaan als de zon schijnt. Helaas hebben we de zon en de regenboog deze dag niet gezien. Het is een indrukwekkende kolkende watermassa die hier in twee delen naar beneden stort. Daarbij stuift een dikke nevel omhoog en bedekt alles en iedereen met kleine waterdruppels.

Het bovenste deel

Het onderste deel

Kerid
 

Een andere mooie stop in dit gebied is het blauwe meer van de Keridkrater.

Waar IJsland natuurlijk echt bekend omstaat zijn de geisers en de thermische activiteit die daarbij hoort. IJslanders gebruiken het hete water in hun huizen. Als verwarming prima, maar het naar rotte eieren ruikende water uit de kraan was wennen.

Strokkur

 

Deze geiser kwam elke 5 tot 10 minuten tot leven. Eerst verscheen er een bel bovenop de opening, waarna hij het zeer hete water tot 20 meter hoogte spoot. Heel verrassend veranderde hij een keer van richting waardoor mijn reisgenoot de volle laag kreeg en druipnat werd. Hoe intens kun je een geiser beleven?

 

 

 

 

De beroemdste geiser is Geysir, waar alle geisers (ook die in badkamers) naar vernoemd zijn. Helaas is deze nog maar een paar keer per dag actief.

 

Geysir

In het volgende blog over IJsland het ijsbergenmeer, het hoogtepunt van onze reis.

IJsland: Snaefellsnes

Vlag van IJsland
 

IJsland was mijn vakantiebestemming deze zomer. In een 10-daagse rondreis heb ik mijn eerste indrukken opgedaan en het smaakt naar meer. Een prachtig land, zeker voor natuurfotografen.

Tijdens deze reis zag ik een deel van de west- en zuidkust.

Na aankomst rijden we via de westkust richting Snaefellsnes, het grootste schiereiland van IJsland. Het ligt tussen de Faxaflói baai in het zuiden en de Breiðafjörður fjord in het noorden. De meeste foto's in dit blog zijn daar gemaakt.


Huis aan de voet van de Snaefellsnes in Arnarstapi

De eerste stop maken we bij een weiland met daarin een aantal IJslandse paarden. Ze zijn relatief klein en bekend om hun 5-gangen. Nu staan ze in het zomerkleed, maar voor de winter krijgen ze een zeer dikke vacht.

IJslands paard

 

 

Kerkje Budir, panorama gemaakt met mobieltje
 

We vervolgen de weg en komen bij Budir, bekend om het fotogenieke zwarte kerkje uit 1703.

Gezien vanaf het kerkhof met op de achtergrond de Snaefellsnes gehuld in nevels.

 

Kerkje van Budir

 

Bij de kust van Arnarstapi maken we een wandeling over een grillig pad dat over de kliftoppen leidt aan de voet van de Stapafell (526). We hebben uitzicht op zee en de mooie rotspartijen die daarin liggen. Overal broeden meeuwen en het is leuk om eens jonge meeuwtjes te zien.



 

 

 

Grote mantelmeeuwen
 

Drieteenmeeuw met jong
 

 

Grote burgemeester

Prachtige rotspartijen liggen er in het water.

 

Behalve meeuwen en heel veel noordse sterns zien we regenwulpen.



Regenwulp

Regenwulp met lichte streep over zijn kruin

De derde dag rijden we om de Hvalfjordur heen richting Selfoss met prachtige vergezichten over het water van dit fjord.

De lucht wordt steeds donkerder, dat voorspelt regen. Die regen krijgen we op onze nieuwe bestemming: De Gouden Cirkel. Meer daarover in het volgende blog.

 

Nog een keer Weidebeekjuffers

 

 

Met de titel wil ik alleen maar aangeven dat ik precies een jaar geleden ook een blog plaatste met deze juffers in de hoofdrol: Weidebeekjuffers.

 

De openingsfoto en de foto's hieronder maakte ik in Moergestel op de dag van de heideblauwtjes. De meeste juffers waren snel weg, maar dit mannetje werkte goed mee. 

 

mannetje weidebeekjuffer
 

vrouwtje weidebeekjuffer

Daarvoor ben ik in juni een keer 's ochtends vroeg op pad gegaan voor juffers met dauw.

Net als vorig jaar vond ik er een aantal op De Hogt, bij De Dommel.

 

 

 

 

Al kunnen ze zo vol met dauwdruppels niet wegvliegen wil dat niet zeggen dat ze erg coöperatief zijn. Als ze het niet vertrouwen laten ze zich naar beneden vallen tussen het hoge riet. Ik vind het nog te veel registrerende plaatjes. Door zelf een lager standpunt in te nemen wordt het dynamischer.

 

 

 

 

Door de foto hieronder flink te croppen wordt hij sprankelender.

 

 

Veel te snel verdwijnt de dauw en zijn de weidebeekjuffers letterlijk gevlogen.

Maar er hangt nog wel een mooie viervlek libel in het gras. Wat een beauty.

 

 

 

Hij blijft goed hangen en ik krijg de kans om hem van alle kanten te fotograferen. Even een experimentje met tegenlicht.

De zon droogt alles op en begint feller te schijnen. Het feestje is voorbij. Alles fladdert snel weg als ik in de buurt kom. Op eentje na, die blijft sierlijk hangen. Als ik goed kijk zie ik dat hij gespietst is op een punt van het pitrus gras. Hoe bizar.

Het was niet de eerste keer dat ik weidebeekjuffers fotografeerde, maar zeer waarschijnlijk ook niet de laatste keer. Ik vind ze gewoon erg mooi.