In ganzenpas

Afgelopen dinsdag ging ik samen met Loes op pad om watervogels te fotograferen. Gansjes zouden daar zeker bij passen naar ons idee. We hadden geluk. We kregen een gezinnetje Grauwe Gans voor de lens. Deze grootste ganzensoort werd vroeger uitgezet omdat er nog maar zeer weinig broedparen in Nederland waren. Tegenwoordig zijn er heel veel.

gezinnetje grauwe gans

Ganzen zijn elkaar jarenlang trouw en de vrouwtjes keren terug naar het eigen geboortegebied, naar moeder en zussen. Zo ontstaan grote families.
De taken zijn verdeeld. Het vrouwtje broedt en leidt de pullen naar goede foerageerplaatsen. Het mannetje is degene die de omgeving in de gaten houdt en alert is op gevaar.

 

Eigenlijk zijn alle jonge dieren vertederend. Maar pullen met hun donzige veertjes zijn dat in zeer hoge mate. Zo heerlijk zacht en pluizig.

in ganzenpas
 

 

Dat schattige in combinatie met die veel te korte vleugeltjes en uitermate grote poten geeft ze iets onbeholpens. Als je ze dan zo'n zandrichel ziet bestormen heb je de neiging een handje te helpen. Maar dat is niet nodig, ze staan hun mannetje wel. Het eerste levensjaar is het moeilijkst. Als ze dat overleven kunnen ze wel 10 tot 15 jaar oud worden.

 

so cute

 

 Ook voor ganzen geldt: jong geleerd is oud gedaan. Ze leren de trekroute van hun ouders.

 

zo moeder zo dochter

hier waak ik

 

Leuk om dit gezinnetje voorbij te zien trekken. Het duurde maar even, maar je ziet goed hoe zorgzaam en waakzaam de ouders zijn. Hopelijk groeien deze pullen voorspoedig op.

 

 

Behalve de ganzen zagen we nog veel meer watervogels, maar daarover meer in een volgend blogje.



Bosanemoontjes

 

Al hadden we geen echte winter, iedereen keek reikhalzend uit naar de lente. Na een enkele zonnige dag in maart steken de eerste bosanemoontjes de kopjes weer op. Nu het inmiddels april is, kleurt op sommige plaatsen de bosbodem helemaal wit en zijn ze al lang over hun hoogtepunt heen.

Ik ben een paar keer op stap geweest en had nog foto's liggen van vorig jaar. Als de tijd eenmaal voorbij is, plaats ik ze niet meer. Dus tijd om een blogje te wijden aan de bosanemonen.

 

Foto 2, 3 en 4 zijn van vorig jaar. Ik ben toen op zoek gegaan naar bloemen die dicht bij het water stonden. Dat geeft een lichte achtergrond, die vooral bij de volgende foto bepalend is.

Foto's die je wat langer laat liggen verliezen hun emotionele lading en dan kun je daarbij soms gemakkelijker selecteren wat je wel of niet aanspreekt. Deze 3 kunnen me zelfs een jaar later nog boeien.

De foto's hieronder zijn van dit voorjaar.

Inmiddels ken ik meerdere plekjes waar ze groeien. Vaak maak je dezelfde soort foto's en is het lastig om met iets nieuws thuis te komen. Daarom zocht ik vorig jaar het water al op. Dit jaar heb ik geprobeerd om niet alleen op de bloem te focussen, maar ook de omgeving erbij te betrekken.

Boven weer eens water in de achtergrond, dus veel bokeh. Onder het bos op de achtergrond wat een heel andere sfeer geeft.

 

 

Deze foto is van maart, toen er nog maar enkele bloemen open stonden. Een donker bos met een klein, teer, transparant bloempje. Een heel andere sfeer, maar eentje die me zeker aanspreekt.

 

Bosanemoontjes blijven een dankbaar onderwerp voor natuurfotografen.