A new star is born!

Omdat ik al een blog geplaatst heb over de bronsttijd, beperk ik me in dit blog tot foto's van het kalfje. Mijn converter ging stuk en ik heb dus minder kunnen inzoomen. Daarom heb ik de foto's behoorlijk gecropt, wat af en toe wel te zien is. Maar ik hoop dat jullie ze toch met plezier bekijken.

De bronsttijd op de Hoge Veluwe trekt dagelijks honderden fotografen. Ze komen allemaal voor  het burlen van de grote herten en ze hopen op een gevecht.

Maar ondertussen steelt deze kleine man elke avond de show!

Na het uitstrooien van de appels verschijnen de hindes in volle galop vanuit het bos. In hun kielzog draaft het jonge hert mee.

Eerst wordt er gegeten, de appels gaan er in als zoete koek. Ook het kalfje smult van deze lekkernij.

Na het eten beginnen de hindes zich uit te leven, het lijkt wel alsof het jonge hert ze ertoe aanzet. Met zijn grappige sprongen en uitdagend gedrag weet hij de aandacht van al die fotografen te trekken.

Bij de bosrand is een ondiepe poel waarin de hindes en het plaatshert verkoeling zoeken en zich vol modder spatten.

Dit is de uitgelezen plek voor het kalfje om zijn bokkensprongen uit te oefenen.

Hij stampt daarbij flink door de waterplas. Maar ook de hinden doen er volop aan mee.

Het gevolg is een groot waterballet, waarbij de spetters meters hoog de lucht in vliegen.

Daarna verlegt het kalf zijn aandacht naar een ander dier en daagt het met zijn houding uit alsof hij een gevecht aan wil gaan. Hij heeft nog wel geen gewei, maar het gedrag doet er wel aan denken.

Ook een wedstrijdje hardlopen staat op het programma. In volle galop rennen ze achter elkaar aan, waarbij menig motorrijder jaloers naar het bochtenwerk kijkt.

Daarna is het tijd voor wat aandacht van moeder hinde, even bijkomen na alle hectiek.

En dan is er niets fijner om nog even te mogen drinken bij moeder.

Ook moeder lijkt te genieten van dit contact met haar jong. Het is een liefdevol moment.

Het is duidelijk wat het kalf ervan vond: mmmm

Een laatste knuffel...

 ... en een laatste blik op de horde fotografen, veilig vanachter moeders brede rug.

Bronsttijd van de edelherten

Eigenlijk zat ik een beetje in tweestrijd. De mooie foto's en enthousiaste berichten aan de ene kant, de overvolle Wildbaan met lange rijen statieven, teletoeters en auto's aan de andere kant. Ga ik wel of niet de bronst van de edelherten bekijken?
Ik ben woensdag 14 sept. gegaan en kwam super enthousiast thuis.

                                          De lokatie, de Wildbaan op de Hoge Veluwe

Vorig jaar ben ik een keer geweest en vond het wel aardig. Maar het was toen al behoorlijk donker en ik had "maar" een 300 mm op een fullframe. Nu met mijn 200-400 en 1.7 teleconverter is dat toch anders.

De bronsttijd valt voornamelijk in de tweede helft van september tot begin oktober.
De afgelopen weken kwamen de herten pas tussen half 7 en 7 uur uit het bos. Op zaterdag was het topdruk en toen waren er maar 3 hindes te zien. Vandaag zijn ze om half 4 al te zien tussen de bomen.
Om kwart voor 5 verlaten ze de dekking en vertonen ze zich op het veld.

 Hier komen we voor en het is nog vroeg, dus hebben we goed licht.

De hindes eten met de koppen dicht bij elkaar, alsof ze allemaal het zelfde plukje gras het lekkerst vinden. Of ze willen lekker even roddelen over de man in hun midden.

Met z'n tweetjes kan dat ook.

In mijn ogen ziet hij er goed uit:) Mooi gewei, goed in zijn vacht en stevig op de poten.

Ook op zijn achterkant is niets aan te merken.

De vrouwelijke herten (hinden) en onvolwassen dieren van beide geslachten vormen aparte roedels.  Hinderoedels worden meestal geleid door een dominant vrouwtje met kalf, de leidhinde. Pas in de bronsttijd voegen de mannen zich bij de hinden.

De bronsttijd valt van de tweede helft van september tot half oktober. De mannetjes proberen dan harems te vormen. Dit doen ze door luid te burlen (een soort loeien) en hun krachten te meten met rivalen. Rivalen lopen dan langzaam naast elkaar. Vaak zal er één weglopen, maar als ze even sterk zijn, kan een gevecht losbarsten. Tijdens een gevecht trachten de herten elkaar met hun gewei weg te drukken, waarbij soms verwondingen of afgebroken geweien voorkomen. De winnaar, ook wel plaatshert genoemd, dekt de hindes. Hij blijft daarvoor enige tijd bij de groep, de leidhinde blijft de groep echter leiden.

Hoe sterker en gezonder het mannetje, hoe groter zijn harem. Het succesrijkst zijn herten van een jaar of acht. Deze kunnen harems vormen van 10 à 20 hinden.

Het lijkt alsof hij hier de fotografen op de Wildbaan wil laten weten op afstand te blijven.

In de roedel is een nog jong kalfje aanwezig. Het is lekker speels en op een gegeven moment staat het midden in de waterplas te stampen waardoor het water hoog opspat.

Een familiebeeld: man, volwassen hinde en wat jongere hinden, met het kleine kalfje huppelend

ertussen.

Als er een heteluchtballon overkomt, stuurt het hert de hinden terug het bos in.

Er was nog een tweede hert dat even alle hinden weglokte, maar na een poos kwamen ze in kleine groepjes weer terug.
Het was een heel mooi schouwspel en de dag ging met prachtig licht over in de avond. Tijd om weer naar huis te gaan.

Volgende week dinsdag ga ik in de OVP op zoek naar de edelherten. Als dat iets wordt, zie je dat in mijn volgende blog.

Hij op de hei

Hij op de hei

Deze week een paar keer de hei op gegaan. Als ik aan het fotograferen sla, is het wachten geblazen. Lui in de hei liggend is dat geen straf. Zo heb ik alle tijd om te hobbyen.

Dit is de Oirschotse heide, oefengebied van de militairen.

Ook op en tussen de heideplantjes fladdert en kruipt van alles rond.

Er is blijkbaar genoeg nectar te halen en de bijen zitten helemaal onder het stuifmeel.

Weer wat macrowerk dit keer, ik heb de smaak te pakken.

Grote beer

Een mooie, lang behaarde rups op weg om een beervlinder te worden.

Close-upje

Roodbeker mos

Mooi contrast het lichte groen met het paarse van de hei

Eigenlijk was het niet  Hij op de hei, maar Zij op de hei, want ook onze honden Pike en Jones waren

 van de partij.