Eind december was er een zondagochtend met rijp en mist. Ik ging op zoek naar solitaire bomen en kwam uiteindelijk juist bij deze rij knotwilgen uit. Het zonnetje deed haar best om er doorheen te komen, maar dat lukte nog niet.
Aan de overkant van de weg stonden wat bomen bij een akker. Op de blaadjes en katjes had zich rijp gevormd. Helaas niet de mooie ruige rijp die het noorden van het land pas geleden sierde, maar toch een aardig laagje poedersuiker.
Ook stond er een smalle rij rietpluimen, die eigenlijk best interessant worden in de winter.
In februari gaat het dan sneeuwen. Niet zoals in het noorden een dik pak. Het is maar een klein beetje, maar net genoeg om de wereld een andere look te geven.
Diezelfde rietpluimen (nou ja figuurlijk gesproken dan) krijgen mooie witte dotten sneeuw.
De boom in het veld naast de knotwilgen komt door de mist mooi vrij te staan. Op het maisveld zitten duiven en kauwen. Het is wachten totdat ze opvliegen richting boom.
Hoe ouder en kaler de boom, hoe karakteristieker hij wordt. Deze eik is wat dat betreft nog vrij jong en vitaal.
Dat kun je van deze boom niet zeggen, maar hij is daardoor wel een blikvanger, net als het goudgele gras in de achtergrond.
Het lijkt erop dat de we de winter gehad hebben. Het was niet veel, maar meer dan vorig jaar.
