Vervolg Hof van Twente

Zoals ik in mijn vorige blog schreef,  heb ik nog meer foto's van het uitstapje naar Twente.

Samen met Loes zat ik anderhalve dag in de vogelhut van Han Bouwmeester. Dat was genieten.

Al vrij snel kwam deze Grote Bonte Specht. Hij kwam niet een of twee keer, nee hij bleef maar terug komen en af en toe kwam het vrouwtje ook. Het mannetje heeft een rode vlek op het achterhoofd.

De kruin van het vrouwtje is zwart.

De grote bonte specht is aangepast op een leven in de bomen. De tenen zijn zo geplaatst dat de vogel gemakkelijk verticaal kan klimmen. De staart is stevig en wordt tijdens het klimmen als ondersteuning gebruikt. De stevige, scherpe snavel van de grote bonte specht wordt door de vogel onder andere gebruikt om een nestholte uit te hakken, om voedsel te zoeken en om contact te maken met soortgenoten.

Hier zie je hoe hij zijn tong gebruikt bij het eten.

De tweede ochtend kwam er ook een heggenmus langs, of een blauwke zoals we hem in Brabant noemen.

Het blijft leuk om de meesjes in het water weerspiegeld te zien.

Ook het glanskopje weet de weg naar het lekkere vet wel te vinden. Ze zijn zo ontzettend snel en beweeglijk, dat het lastig is om ze goed op de foto te krijgen.

Een voorjaarssetting met de tak met katjes.



We hadden afgesproken tot uiterlijk kwart voor 11 te blijven, want we hadden nog  veel andere dingen op het programma staan voor die dag. Maar we konden maar niet weggaan. Om 10 voor 11 verschijnt plotseling het rosse woelmuisje in beeld. En ook al heb ik die al een aantal keren op de foto staan, het blijft een leuk beestje.

Direct daarna komt dan ook nog het eekhoorntje. In eerste instantie half verstopt achter deze takken.
Na een half uurtje komt hij terug en komt hij zelfs recht op ons af gerend.

Met een laatste weerspiegeling nemen we met veel tegenzin afscheid van dit mooie fotoplekje.

Mezen in de Hof van Twente

Vorige week samen met Loes  de  hut van Han Bouwmeester in de Hof van Twente gehuurd. Een heerlijk plekje om ongestoord vogels te fotograferen. De hut is deels ingegraven waardoor je een laag standpunt krijgt. Ideaal om badderende en etende vogels met reflectie voor de lens te krijgen.

Het bos waarin de hut staat is van de plaatselijke vogelwerkgroep en wordt gebruikt als ringbaan. Het nadeel daarvan is dat veel vogels ringen om de pootjes hebben, soms in allerlei felle kleuren. Het  grote voordeel is dat er veel gevoerd wordt en dat er ontzettend veel vogels komen, die weer andere vogels aantrekken.

Soms vallen de ringetjes ook helemaal niet op, of ze worden onzichtbaar door een stronk of wat mos.

Je kunt zelf met takken en stronken een compositie bepalen en die weer aanpassen wanneer je dat wilt. Er zijn vooral heel veel meesjes. Zoals de pimpelmees,

de koolmees en...

... deze mees. We houden het op een glanskop, maar het zou ook een matkop kunnen zijn. Dit zijn razendsnelle vogeltjes die absoluut geen zitvlees lijken te hebben.

De waterplas is ondiep en de vogels kunnen en vrolijk in rond huppelen of..

er een lekker bad in nemen, zoals deze koolmees doet.

Het water wordt ook gebruikt om eten uit te halen

of om de dorst te lessen.

Als de meesjes denken dat er concurrentie in het spel is, proberen ze elkaar weg te jagen van het lekkers dat ze zelf willen hebben. Dat zorgt voor fotogenieke momenten.

Het is een geweldige lokatie en je blijft maar fotograferen. Ik heb mijn kruit nog lang niet verschoten en er volgt dus nog een blog van deze dagen.

Groeten en bedankt voor je belangstelling, Gonnie

anemoon

Mijn fotostudiootje is binnen en ik heb het maar meteen uitgeprobeerd met paarse anemonen. De belichting vind ik het lastigste. De box wordt geleverd met 2 lampjes, maar omdat ik een grotere box van 60x60cm heb gekozen, komt het licht niet tot in het midden van de box. Heeft iemand hier ervaring mee?

Ook het instellen van de witbalans is lastig. Gelukkig kun je in de nabewerking met RAWbestanden nog veel doen.

Zelf vind ik de meest wazige, meest abstracte foto's het mooiste. Ik ben benieuwd wat van dit werk jullie aanspreekt.

Groeten, Gonnie

Wintersstaartje met staartmeesje

Op 1 februari met de eerste sneeuw, voordat het toch nog echt ging winteren, ben ik even naar het vogelhutje gegaan en daar heb ik nog een paar foto's van.

Veel sneeuw lag er niet, maar deze boomklever ging toch even op een stukje mos zitten waarop nog wat verse sneeuw lag.

Even later kon ik hem vastleggen op een takje dat met prachtige zwammetjes was begroeid. 

Deze lijkt er veel op. Hier vind ik de houding van de kop minder, maar het pootje staat zo mooi.

Het was er druk met koolmeesjes, soms wel een stuk of 8 tegelijk, die elkaar niets gunden. Ik twijfel of deze foto wel kan. Of is de vage koolmees op de achtergrond storend door zijn onscherpte?

Ik heb eens vogeltjes zonder staart gefotografeerd, zie bericht Zielepietjes, en ook vandaag verscheen er eentje voor mijn lens.

Ook zonder staart kunnen ze zich wel redden. Na verloop van tijd komen er nieuwe staartpennen. 

De woelmuisjes waren er ook weer. Ik blijf het leuke beestjes vinden.

Hij kwam recht op me af lopen.

Ik heb ook nog wat winterse foto's van  tuinvogels . Laat ik die nu ook maar plaatsen, dan ben ik klaar voor de lente.

Twee platen van een spreeuw in de tuin.

Tot slot het staartmeesje. Het kleine beweeglijke bolletje uit de mezenfamilie.

Nog net wat poedersneeuw op de tak.

Een mooi gezicht als hij wegvliegt, helaas vliegt hij de verkeerde kant op en zit de tak nu in beeld.

Ze blijken een mooi patroon te hebben in de onderkant van de staartveren.

Er valt wat sneeuw van de tak af als het staartmeesje zich verplaatst.

Lekker in het zonnetje. Laat de lente maar komen.

Dat geldt ook voor mij. Mijn winterfoto's zijn op, ik wil het voorjaar gaan ervaren en vastleggen.

Bedankt voor je bezoekje en eventuele reactie.

Gonnie