Gaai

De gaai, ook wel Vlaamse gaai genoemd, is van oorsprong een schuwe bosvogel. Hij laat zich echter steeds vaker in bewoonde gebieden zien en in jaren met weinig eikels en beukennootjes bezoekt hij ook de voedertafels wel.

Goed bekeken zijn het toch wel heel mooie vogels met de gestreepte kruin, zwarte snorstrepen en blauw/zwart gestreepte veren in de vleugels.

In Drunen, in de vogelhut van Gerwin Kieboom, verschijnen er twee voor mijn lens.

De hut staat bekend om zijn mooie, zachte licht. En eind april, op de dag dat ik er zit, is dat ook zo. Zeker laat in de middag.

 

 

Deze gaai is toe aan een frisse wasbeurt. Mooi hoe hij bij het pootje baden het water opspat om even later heel voorzichtig zijn kopje in het water te steken. Hij blijft alert.

 

 

Na het badderen komt hij met een punkachtige aanblik weer boven. Hij lijkt er zelf ook wel plezier in te hebben.

 

 

De twee vogels verjagen elkaar steeds venijnig en helaas lukt het me niet om ze samen, scherp op de foto te krijgen. Op het einde van de middag verschijnt plotseling nummer drie en dat verklaart de rivaliteit tussen de twee andere.

In een volgend bericht verschijnt wat ik nog meer te zien krijg die dag. 

 

 

 

Kievitsbloemen met Pasen

 

Gaat de een met Pasen paaseieren zoeken, wij (Yvonne, Loes en ik) gaan op pad voor de kievitsbloemen, een prachtige, zeer zeldzame rode lijst plant. Omdat ze zo zeldzaam zijn en maar in een paar gebieden in het wild voorkomen, zijn we blij dat Nico van Gelder, van Deel De Natuur, een groep fotografen wil begeleiden. Hij weet de plek te vinden waar een veld vol staat. 

 

Dus op eerste Paasdag geen luxe ontbijtje, maar 's morgens om 6 uur verzamelen op een parkeerplaats in Zwolle om samen het laatste stukje te rijden. We zijn net op tijd om de zon op te zien komen boven de dijk. De nacht was koud en het veld ligt vol met dauw.

 

 

Prachtig is het. Lichte paniek slaat toe. Ik krijg de neiging om vlug, vlug te werken. De zon stijgt snel hoger en daarmee verdwijnt het mooie, warme licht. Maar rust is essentieel om je goed te kunnen concentreren.

 

 

Omdat het toch wel een eindje rijden is, blijven we overnachten in Zwolle en dat biedt ons de gelegenheid om 's avonds en de volgende ochtend terug te keren. Drie kansen om er iets moois van te maken.

 

 

De paarse variant is de meest voorkomende, maar af en toe bungelt er ook een wit bloemhoofdje tussen het gras.

 

Bij meerdere kansen kun je spelen met verschillende lenzen: macro, Helios, 70-200 en zelfs de 200-400 heb ik gebruikt.

 

Ook kun je dan gemakkelijker variëren tussen een enkel bloemetje in het gras en een veldje bloemen.

 

 

Hoe komt de plant nou aan zijn naam? Internet biedt uitkomst: Omdat de gesloten bloem op een kievitsei lijkt en omdat deze bloem bloeit als de kieviten in april/mei terugkeren heeft de bloem zijn naam te danken aan deze vogelsoort.
Ik vind dat zelfs het kuifje van de kievit terug te zien is in de bloem.

 

 

 Tegenwoordig is de bloem gewoon in de tuincentra verkrijgbaar, zowel in de witte als paarse variant. Maar om ze zo in het wild te kunnen zien, vol met dauw, bij opkomende zon, is onvergetelijk. Dan denk je niet meer aan het gemiste paasontbijt.

Terug in het hotel genieten we van de overheerlijke chocolade eitjes bij Van der Valk. Toch een beetje Pasen!