Klutenbalts

Bij ons verblijf op Texel blijkt het Wagejot voor Loes en mij toch wel het plekje te zijn, waar we het liefst fotograferen. Hier kunnen we het dichtst bij de vogels komen, al is dat toch nog op een behoorlijke afstand.
We zien op zaterdag de paring van een klutenpaartje. Helaas staan ze voor ons verkeerd, met de kop van ons af. We hebben het geluk dat we op maandag en dinsdag een herkansing krijgen.

Vrouwtje kluut begint de balts. Door haar snavel plat op het water te leggen (voor zo ver als dat lukt met die kromme snavel ;-) ) geeft ze aan dat ze wil paren.
Manlief lijkt zich van niets bewust te zijn. Hij is druk bezig met het oppoetsen van zijn verenkleed.
Maar schijnt bedriegt, het hoort bij het baltsgedrag.

Het mannetje poetst en veegt zijn veren, schikt ze opnieuw en draait daarbij om het vrouwtje heen.
De ene keer staat hij links van haar, dan weer rechts.
Het vrouwtje wacht geduldig af, maar als het lang duurt spat ze met haar kop even wat water op om de aandacht te trekken.

 

 

Dat lijkt te werken. Het mannetje stopt met poetsen en pakt met zijn snavel het vrouwtje even liefkozend bij haar keel. Hij is er klaar voor.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het moment suprême is snel voorbij. Er volgt even een vluchtige liefkozing en de twee tortelduifjes gaan over tot de orde van de dag: voedsel zoeken.

 

Deze foto's zijn van maandag. Op dinsdag was het weer wat mooier, maar de liefkozing bleef achterwege:

 

 

 

 

Uit deze paringen blijkt dat het broedseizoen flink op gang kwam. Er waren wel pullen te zien, maar nog niet veel. Daarover meer in mijn volgende blog.



Utopie in Utopia

Zondagmiddag als de zon op haar hoogste punt staat, wandelen Loes en ik over de Lancasterdijk op Texel. De zon schijnt fel en het licht is hard. De camera laat ik thuis, ik neem alleen mijn mobieltje mee.
Op de dijk staan schapen met hun lammetjes. Een vreedzaam plaatje. Rechts van ons ligt de zee. Het is laag water en we kijken uit over De Schorren, een kwelder met open water, slikken en zandplaten.

De Schorren

Aan de andere kant van de dijk ligt het nieuwe natuurgebied Utopia (2011). Vanaf de weg heb je een mooi uitzicht over het gebied met waterpartijen en schelpenstrandjes. Een echt Utopia voor grote sterns, visdiefjes, kluten en kokmeeuwen. Hier zijn ze veilig voor hoogwater en voor mensen, want je kunt er niet bij. Voor mooie foto's zitten ze hier eigenlijk te ver weg.

We zien iets zwemmen, dat onze kant uit komt. Wat is het? Een dodaars? Het blijkt een pulletje van een bergeend te zijn. In het hele gebied is maar 1 bergeend te zien en daar zwemt hij steeds verder van weg. Het kuiken klimt aan wal en loopt luid piepend door het hoge gras.

Pul bergeendje
 

 

 

Gossie wat een lief klein beestje en wat een zielig gepiep. Dat is nooit te horen voor moeder bergeend.

 

 

 

Wat doen we? We kijken naar het eilandje waar hij vandaan komt, maar daar is nu geen bergeend meer te bekennen. We besluiten hem terug te zetten in het water. Maar hij komt er net zo snel weer uit.

 

 

 

 

Piepend loopt hij door het gras. We liggen inmiddels plat op de grond om foto's te maken.

Het eendje komt steeds dichterbij en wil bij Loes op haar hand klimmen.

Hij knijpt zijn rechteroogje steeds dicht, dat ziet er niet goed uit. Zou hij verstoten zijn?

 

Loes
 

 

 

 

Als we weg willen gaan, loopt hij met ons mee. Over het pad komt een gids aan gewandeld met een groep vogelaars. Die zal het niet redden is zijn oordeel. Dat wordt waarschijnlijk voer voor een roofvogel. Ai de natuur kan wreed zijn.

 

Ik maak nog even een filmpje. Wat een schatje.

 

 

Mmm, de hoop dat ons eendje het gaat redden is waarschijnlijk een utopie.

Voorjaar op Texel

Op zaterdag voor Hemelvaart vertrekken Loes en ik voor een lang weekend naar Texel. Het wordt mooi weer en de auto zit helemaal vol, want alle fotospullen gaan mee.
Het fotograferen begint al meteen op de boot met de meeuwen. Met mijn 24-70 mm lijkt het wel prijsschieten. De meeuwen komen in een enorme zwerm aanvliegen om iets van het brood te bemachtigen. Het is een grote kluwen vogels en je kunt het wel vergeten om daar iets van een compositie in te krijgen.

 

 

Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik randjes heb opgeschoond en wat heb gekloond, want je ontkomt niet aan halve meeuwen. Maar dan worden het toch wel aardige beelden.

Al snel arriveren we op Texel waar ik meteen een vakantiegevoel krijg. Heerlijk om hier te zijn.
We rijden via de oostkant van het eiland naar De Cocksdorp waar we een huisje hebben gehuurd.
Omdat we er pas om 3 uur in kunnen, stoppen we op alle mooie plekjes. Bij Wagejot zijn we eigenlijk niet meer weg te branden.

De kluten staan tegen een prachtig paarse begroeiing. Dit is genieten.

Met lichte tegenzin gaan we richting De Cocksdorp, maar weten dat we hier terug gaan komen.

's Avonds om half 9 rijden we richting zee om de zonsondergang vast te leggen.
Onderweg zien we hoe de laagstaande zon een rand van een akker met klaprozen verlicht. Gewapend met groothoeklenzen, statieven en filters springen we over de sloot. Helaas hebben we niet veel tijd, want we willen echt naar De Slufter. Maar dit is te mooi om aan voorbij te rijden.

 

 

Het is bijna 21.00 uur als we bij De Slufter arriveren. Dan blijkt dat we nog een aardig eindje moeten lopen om een geschikt plekje te vinden. Deze geul brengt diepte in het beeld en de ondergaande zon wordt er mooi in weerspiegeld.

Na deze fotosessie gaan we terug "naar huis". De eerste vakantiedag is meer dan geslaagd.