Even achterom kijken....

 

Oudejaarsavond is het moment om nog even achterom te kijken, voordat we het nieuwe jaar ingaan.

Al enkele jaren geleden riep Yvonne ons op om een jaaroverzicht te maken. Een prachtige manier van terugblikken, die inmiddels bijna traditie is geworden.

 

Ik begin met de ruziënde groenlingen. De winter is niet streng, maar door het voeren in de tuin komen er veel vogels. Groenlingen laten een ander niet zo maar toe op de voederplek en er ontstaan steeds kleine schermutselingen.

 

 

In februari fleurt een grote bos tulpen de kamer op. Bijna uitgebloeid staan ze helemaal open en worden daardoor erg fotogeniek. Heel zachte tinten compleet vervagend, maar ook felle kleuren met duidelijke lijnvoering.

 

Vorig jaar ging ik op pad met de IVN in de hoop de blauw kleurende heidekikker te spotten. Maar het weer werkte niet mee en de enige blauwe kikker die ik te zien kreeg was een bevroren exemplaar, waarschijnlijk blauw van de kou.
Dit jaar krijg ik van Jowan Iven de tip waar ze zitten en samen met Yvonne en Loes spelen we een hele middag in de zon in een vennetje. De kikkers verleiden ons voor hen te knielen en uiteindelijk plat op de buik te gaan om ze verkikkerd in hun bolle ogen te kunnen kijken.

In april kleurt Facebook blauw door de prachtigste foto's van het Hallerbos. Het lukt me niet er heen te gaan. Maar op een ochtend ontdek ik in het park achter het huis wilde hyacinten. Een mooie landschapsfoto zit er niet in, maar met de macro kan ik hier natuurlijk goed uit de voeten. Zo lig ik een zondagochtend lang plat op mijn buik en word regelmatig even door een hondenuitlater aangesproken. Ik stuur deze foto in voor de maandwedstrijd bij Roots met het thema blauw en hij eindigt op de tweede plaats.

In mei ga ik met Loes fotograferen en we belanden ook in de Groene Jonker. Het waait nogal en het blijkt lastig fotograferen te zijn. Daar treffen we ten slotte een snorrende snor aan die er even goed voor gaat zitten. Een foto met mooie zachte keuren. Later in de maand kan ik parende kluten schieten op Texel. Mooi moment maar minder van kleur.

Eind juni huurt Loes een huisje in Brabant en ik ga bij haar op bezoek. Op een veldje overnachten tientallen heideblauwtjes. Zo mooi en ook zo lastig, maar wat hebben we heerlijke uren daar op de hei.

 

In juli ga ik naar IJsland, het blijkt echt een eldorado voor de natuurfotograaf te zijn. Vooral het ijsbergenmeer Jökulsárlón is fantastisch. Op het zwarte lavastrand ligt een aangespoeld stukje ijs en een aanrollende golf omarmt het met een lobbige schuimkraag. IJsland in een notendop: lava, ijs en zee.

Ging ik vorig jaar vaak naar De Hogt. Dit jaar valt het gebied erg tegen. Het gras staat anderhalve meter hoog en de bloemen zijn verdwenen. Maar de weidebeekjuffers zijn er nog wel. 's Morgens met dauw en het eerste licht zijn het kleine juweeltjes.

In september bezoek ik een paar keer het Weerterbos tijdens de edelhertenbronst. Minder massaal dan op de Hoge Veluwe, maar ook hier wordt het steeds drukker.

Tijdens de herfstvakantie huur ik met Loes een huisje op de Veluwe. Een hele tijd lang vermaken we ons daar met Foetsie, een bosmuisje. De rekening daarvoor betalen we in de vorm van vreselijk jeukende mierenbeten, maar wat genieten we van dit kleine watervlugge adhd-ertje.
Tot mijn genoegen wordt een foto uit deze reeks paginagroot gepubliceerd in het blad van Landschap.

 

Bij het zeer geslaagde Photofestival van Landschap in Bornem genieten we van goede lezingen en unieke beelden. Als in de dagen daarna de eerste rijp verschijnt, ga ik vol inspiratie op zoek naar kleine zwammetjes en vind ze. 

 

Het kalenderjaar loopt ten einde. Ik doe weer mee met de maandwedstrijd van Roots met het thema meesjes. Niet alleen de 3e en 1e prijs, maar ook een coverfoto levert me dit op. Dus ik kan niet anders dan eindigen met mijn kuifmeesje, ook al is hij dan al een paar jaartjes oud.

 

 

Nog een paar minuten en dan is het 24.00 uur. Tijd voor de blik vooruit: een nieuw, ongerept 2015. Ik ben benieuwd wat het gaat brengen. Ik hoop weer op pad te kunnen met mijn camera, alleen of samen met Yvonne en Loes of andere fotovrienden en te genieten van de natuur in alle seizoenen.

Alle volgers bedankt voor jullie belangstelling en reacties.

 

Een prachtig, gelukkig, gezond en inspirerend 2015!

Punniken of toch maar even niet?

 

 

Regelmatig ga ik met Loes en Yvonne op pad om te fotograferen. Als het tegen zit en maar niet wil lukken, verzuchten we regelmatig: We kunnen beter gaan punniken. Hoewel we niet weten of ons dat wel goed af zal gaan.

Door het bloggen staan mijn foto's op het WorldWideWeb en gaan zo de wereld over. Grappig om te zien bij statistieken waar er overal naar je blog gekeken wordt. Soms krijg je de vraag of iemand je foto mag gebruiken. Afhankelijk van de vraag stem ik er wel of niet mee in. Een Italiaanse student zoekt een foto van een woelmuis. Dat hij gemaakt is op de Veluwe doet er niet toe. Nu staat er een Italiaans boek in mijn kast met daarin een foto van mijn hand.

In het najaar ontvang ik vanuit België de vraag of ze een foto van mij mogen gebruiken. Een soort groothandel in vlees zoekt voor de kaft van de nieuwe catalogus een passende foto. Ik ben benieuwd om welke foto het gaat. Dat weten ze nog niet, maar ze vinden mijn foto's mooi. Ik stem toe en ga er vanuit dat het om een hert of zwijn zal gaan, denkende aan het wildseizoen en met de Kerstdagen voor de deur. Tot mijn verrassing kiezen ze een eekhoorntje. Na enig heen en weer mailen komen we tot een keuze.

Eind oktober stuur ik enkele foto's in voor de rubriek Natuurfoto in het Eindhovens Dagblad. Elke week komt er een foto van een lezer in de krant. Een van mijn inzendingen wordt uitgekozen en geplaatst. Tot slot win ik ook nog de VVV-bon die verloot wordt onder de geplaatste inzendingen. Lucky me.

Elke maand schrijft Roots een wedstrijd uit. In de maand november is dat "Mezen". Ik doe regelmatig mee en zend nu ook in. Tot mijn grote verbazing krijg ik een mailtje dat ik de 3e en de 1e prijs heb gewonnen. Ik zit te glunderen achter de computer.

De derde prijs is dit keer een prachtig fotoboek over De Wadden van Toon Fey, waar ik erg blij mee ben.

Na een week krijg ik nogmaals een mailtje. Rene Alblas, editor van Roots, schrijft dat mijn kuifmees op de cover komt. Helemaal leuk. Als hij dan ook nog een blog over coverfoto's schrijft en mijn meesje daarbij gebruikt, is er alles uitgehaald wat erin zit. :-)

Hoe fantastisch is het om in de boekhandel jouw foto groot in het rek te zien staan.

Voorlopig zal het bij de Roots wel op zijn. Hoewel... Bij de nieuwe wedstrijd "IJskoud" staat een van mijn inzendingen genomineerd als foto van de week.

Soms voel je je een beetje "beroemd", om daarna weer stevig met beide benen op de grond te staan.
Want als het binnenkort weer eens niet lukt, dan ga ik misschien toch punniken. Het klosje staat al klaar.

Alleen als het ijs... en ijskoud is....

Met een staande variant van deze foto sloot ik mijn vorige blog af. Op dinsdagochtend 25 november is de wereld voor het eerst weer wit berijpt. Alsof je in Sprookjesland terecht komt. Rondom huis is er weinig van te zien, maar in het bos bij het Vessems Ven, oftewel het Groot Meer, is het genieten. Was het gisteren bij mist al mooi, vandaag is het nog mooier.

Maar ik begin te onvoorzichtig. Een takje met bladeren in warm zonlicht is te onscherp door een te groot diafragma. Bij een bloemetje draai ik hem al iets verder dicht, maar ook F6.3 brengt nog niet de gewenste scherpte.

Ik houd van onscherpte en een zacht verloop. Ook wil ik graag rustige achtergronden. Ik maak wat reeksen met een steeds wisselend diafragma. Omdat de rijp de randen van de onderwerpen volgt, is bij een groot diafragma te weinig scherp. Het blijft uitproberen wat het mooiste resultaat geeft. Bij elk onderwerp is dat weer anders, omdat het scherpstelvlak steeds wisselt. De ene keer ligt hij mooi parallel aan de sensor, de andere keer buigt hij af.

Alsof er een kerstbal in de achtergrond ligt.

Bij deze bevroren druppel zit ik zelfs op F16. Door van onderaf te fotograferen blijft de achtergrond leeg en kan dat. Met paddenstoeltjes wordt dat toch lastiger.

Ik besluit op zoek te gaan naar de mycena met knopschimmel. Ik ben benieuwd hoe die er vandaag uitziet. Helaas blijkt het in het bos niet koud genoeg te zijn geworden, er is geen rijp te bekennen. Dan maar vlug terug naar andere zwammetjes in het open veld. De heideknotszwammetjes zijn nu snel gevonden.

Maar ook mycena's zijn er wel te vinden.

Op het Lowland Photofestival hadden we een serie gezien over ijspaddenstoelen. Dat deed ons verlangen naar deze omstandigheden. Heerlijk om na twee dagen ermee aan de slag te kunnen gaan..

 

Ergens staat een ienie-mini struikje met piepkleine herfstblaadjes eraan. Elk randje versierd met een mooi kanten randje. Voorlopig de laatste foto. Voorlopig, want dit smaakt naar meer....

 

en deze beelden krijg je alleen als het 's nachts ijs.. en ijskoud is.

Op kousenvoeten de winter in

Half november en het is nog zonnig en aangenaam van temperatuur. Ik heb een mooi plekje ontdekt met een beekje en beukenbomen. Tijd voor de groothoek. Maar als ik bij de rand van de beek sta, zie ik geweizwammetjes die naar me lonken. Toch maar even de macrolens erop. De geweizwammetjes staan aan de achterkant van deze omgevallen stronk, boven het water. Tegen beter weten in klim ik over de stam en plant mijn schoenen in het zand van de oever. Hier is het licht gewoon het mooist.

Het kan natuurlijk niet lang goed gaan. Plotseling schuif ik 30 centimeter lager en voel het water via de bovenkant van mijn bergschoenen naar binnen lopen. Ik probeer even vol te houden, maar dat gaat het niet worden. Er zit maar een ding op: schoenen uit, op kousenvoeten in de auto naar huis. Helaas.

Voor deze week zit een herkansing er niet meer in. Het volgend weekend staat het Lowland Photofestival in België op het programma. Maar op de maandagochtend daarna kan ik weer op pad, met een paar extra sokken en schoenen in de kofferbak.

 

Het weer werkt mee, het is (zeer) plaatselijk mistig. Ik ga naar de Vessemse Vennen maar het Oud Meer staat helemaal droog. Toch is het er erg mooi. Ik ontdek heideknotszwammetjes, die kende ik nog niet.

Ook staat er een mycena waarop knopschimmel zit. Wel ooit gezien in een blog, maar nog nooit zelf.

De mist heeft het gras versierd met kleine druppeltjes en de zon tovert er fonkelende lichtpuntjes in.

 

 

 

De volgende ochtend is de wereld wit berijpt, kleine druppels bevroren tot mooie kristallen. Die foto's komen in mijn volgend blog.

 

 

 

Magic

Tijdens het weekend met Loes op de Veluwe schijnt de zon in het Speulderbos tussen de dansende bomen door. Het wordt een magische middag. Met een klein diafragma beginnen er sterretjes te schitteren. Paddo's alom en ook het toverstokje komt te voorschijn, maar daarover later meer.

 

De bomen willen niet echt dansen, daarvoor heb je eigenlijk mist nodig. Maar op deze manier wordt het toch ook wel zweverig. Bijna magisch.

 

 

 

 

Als het met de bomen niet echt wil vlotten, liggen we al snel met de macrolens op de grond. Op een tak staan twee jonge porseleinzwammetjes. Een paddenstoelensoort die ik heel mooi vind en die ik nog niet eerder zag. Er kruipt ook nog een klein slakje bij dat in tegenlicht wel erg mooi afsteekt tegen de groene achtergrond. Op de rand van de zwammetjes een toverlichtje.

 

 

Als we dan toch aan het toveren gaan dan kan de verdubbelaar natuurlijk niet ontbreken. Maar wat vind ik dat nog lastig, Loes is daar veel bedrevener in en kan me dus goed adviseren.

 

 

We vinden zelfs aardsterren, voor mij weer een nieuwe soort.  Het zijn zwammen die net als aardappelbovisten hun sporen verspreiden bij aanraking. Daar komt het toverstokje van pas. Maar dat vat niet mee. Een zacht tikje en bijna gelijktijdig knippen. Zorgen dat de scherpte op de juiste plek blijft en het stokje niet in beeld komt. De een tikt, de ander knipt en omgekeerd. Het gaat vaak fout, de een slaat mis en de ander trekt het stokje niet weg. Dolle pret.
Maar met de juiste toverspreuk lukt het!

 

 

 

En dan is het bijna gedaan met het licht. Bij de laatste paddenstoelen vinden we nog net genoeg licht tussen de bladeren door om deze foto te maken. Snel werken en elkaar het plekje gunnen om het groepje te vangen in de bokehcirkel.
Hoe magisch is dit?