Klauteren voor steenlopertjes

steenloper

Voor het weekend van 21 en 22 september zijn de weersvoorspellingen prachtig.  Loes en ik spreken af om er een fijn, lang weekendje Zandvoort en omgeving van te maken.

Op zondag gaan we naar de Pier van IJmuiden.

Elke blogger schijnt er wel eens te komen, ik heb er tenminste al heel wat mooie foto's van voorbij zien komen.

 

 

's Ochtends is alles nat en grijs. Mmmm niet wat er voorspeld is.

 

 

 

Dat wil niet zeggen dat de pier er verlaten bij ligt. Integendeel. Het is er vrij druk met fietsers, scooters, motorrijders, vissers, wandelaars, vogelaars en fotografen.

 

 

Voor mij is het helemaal nieuw. Van strandlopers heb ik nog maar weinig kaas gegeten.

Ik had deze foto's geplaatst in het mapje bonte strandlopers, ik bedoel maar ;)

 

 

De steenlopers vallen nauwelijks op als ze rondscharrelen op de begroeide stenen en basaltblokken.

 

 

Ze zijn driftig op zoek naar alles wat daar rondkruipt en zich probeert te verstoppen onder stenen en schelpen, meestal krabbetjes en schaaldieren.

 

 

Vanaf de pier zie je ze wel, maar om ze mooi te kunnen kieken, moeten we lager zien te komen.

 

 

Via de basaltblokken kruipen en glijden we naar de waterlijn. Hoe lager hoe mooier.

maar als we te dichtbij komen, vliegen ze weg en dan moeten wij weer naar boven op zoek naar een ander plekje om opnieuw af te dalen over de glibberige stenen.

 

 

Vooral bij eb zie je ze de stenen omdraaien op zoek naar een prooi. Bij vloed nemen ze rust. Toch begint het tij hier al weer te keren.

 

 



 

Op een iets lager gelegen plekje ontstaat een natuurlijk poeltje waar deze strandloper gebruik van maakt om zich even lekker te wassen. Tja zout zeewater plakt. Helaas is het water in het poeltje hetzelfde zeewater, denk ik dan. De steenloper lijkt er niet mee te zitten.

 

 





 

 Mooi om te zien hoe het water van zijn verenkleed afrolt. Het vet stoot het water echt af. (In de vergroting beter te zien. Daarvoor even op de foto klikken)

 

 

  

Het is niet zo dat we alleen maar steenlopertjes gezien hebben, want wie zien we hier?

Dat is misschien wel de hoofdpersoon van het volgende blog.

bb, blauwe bloemen

klokjesgentiaan

Blauw lijkt een niet veel voorkomende kleur in de natuur. Maar bij de juffers en de vlinders komen veel soorten blauwe exemplaren voor, denk maar eens aan alle blauwtjes. Ook bij de bloemen heb ik de laatste tijd wat blauwe soorten gefotografeerd. Die vind je verzameld in dit blog.

 

vlas
 

Het begint met de bloemetjes van de vlas die ik zie in de Heemtuin 't Loo in Bergeyk.

 

vlas
 

In diezelfde tuin staan ook de misschien wel bekendste blauwe bloemen:

 

korenbloemen

Op De Hogt vind ik deze bloempjes, ik ken ze niet bij naam. (Maar ik hoor van Joke dat het om het Chinese vergeet-mij-nietje gaat.

Het Chinese vergeet-me-nietje

Daar staan ook de moeras-vergeet-mij-nietjes met hun wortels in de oever van De Dommel.

moeras-vergeet-mij-nietje

Een paar weken later ga ik voor een heidewandeling naar een natuurgebied waar klokjesgentianen groeien, beschermde plantjes die op de Rode lijst staan. Delen van het gebied zijn dan ook afgezet, maar langs het pad staan ook enkele exemplaren.



klokjesgentiaan
 

De klokjesgentiaan is een waardplant voor het gentiaanblauwtje, dat de eitjes afzet op de ongeopende bloemen. Je ziet ze als kleine witte stippen op de buitenkant van de bloem zitten.

 

klokjesgentiaan met eitjes van het gentiaanblauwtje

 

klokjesgentiaan

 

Ik heb altijd gedacht dat ze maar één bloem hoog zijn, maar dat blijkt niet zo te zijn.

 

klokjesgentiaan
 

 



klokjesgentiaan
 

De heide is bijna helemaal verdwenen, maar hier zie je in de achtergrond nog wat paarse hei.

 

Bij mij in de buurt is een graslandje bij het water waar ik vaak heen ga om Icarusblauwtjes te zoeken. 's Morgens zag ik daar wat grasklokjes verscholen in het natte gras.

 

grasklokje

Ik had een poos terug al grasklokjes gefotografeerd in de felle zon, maar dat resultaat vond ik niet geweldig. Maar nu, met het tegenlicht vind ik het tere van het grasklokje wel mooi uitkomen.



grasklokje

 

grasklokje
 



grasklokje

 

Ik wurm me in allerlei bochten en lig zo plat mogelijk om de stamper in beeld te krijgen en het lukt. Nu is het een echt klokje....  dat het blog uitluidt.

grasklokje

De serie is eigenlijk te lang geworden, maar bij opsplitsen blijven ze tot diep in de herfst liggen en dan plaats ik ze niet meer. Het voordeel is dat je nu (als je dat wilt) maar 1 keer hoeft te reageren ;)



 

Groeten, Gonnie

Lief en leed bij juffers

blauwe breedscheenjuffer

Na de Weidebeekjuffers zijn nu ook andere juffers aan de beurt. Een groot deel van de foto's is gemaakt bij de Hogt, maar niet allemaal. Als je ze zo observeert en fotografeert zie je hoe moeilijk ze het vaak hebben.

blauwe breedscheenjuffer

Ik ken de juffers niet bij naam. Ik heb wel gezocht, maar weet het dan vaak nog niet. Zou dit een breedscheenjuffer kunnen zijn? Van Nathalie hoor ik dat het inderdaad om een blauwe breedscheenjuffer gaat.



gewone pantserjuffer

Alle hulp voor het op naam brengen is van harte welkom.

 

blauwe breedscheenjuffer

 

Op de ochtend met de weidebeekjuffers met dauw maak ik ook deze opname van een juffertje met dauw. Op deze momenten zijn ze erg kwetsbaar.

 

blauwe breedscheenjuffer

Voor de houtpantserjuffer is het einde oefening. Stevig gevangen in een web, lukt het niet meer om los te komen.

houtpantserjuffer

De weidebeekjuffer die ook verstrikt zit in de draden van een web draait rondjes als een primaballerina.

weidebeekjuffer

Hij lijkt levenloos.

weidebeekjuffer

Maar als ik hem op een blad zet, komt er plotseling weer beweging in de poten en grijpt hij zich vast als een drenkeling aan een stuk drijfhout.

weidebeekjuffer

weidebeekjuffer

Deze juffer is ten prooi gevallen aan een kruisspin. Ook zij zit stevig vastgeplakt aan de draden van een web.

De kruisspin is er als de kippen bij om de juffer snel in te kapselen.

Een kiekeboespelletje speelt deze juffer met ons.
Met nog een flinke dauwdruppel op zijn kop kruipt hij aan de achterkant van deze uitgebloeide plant omhoog om even later heel triomfantelijk boven op de top te gaan zitten.

blauwe breedscheenjuffer

Op een ander moment, met stevige wind, zie ik dit paringswiel van lantaarntjes. Ik wil het heel graag scherp op de foto krijgen, wat uiteindelijk wel lukt. Maar het kostte even kruim.

lantaarntjes
 

Deze (weidebeek?) juffer zit veilig verscholen in het riet. Ze houdt me net boven het randje uitkijkend scherp in de gaten. Als je wil overleven moet je alert blijven.
Een duidelijk gevalletje van wie kijkt naar wie? Ik heb deze opname wel sterk moeten croppen.

Dame Weidebeekjuffer?

De volgende foto heb ik gemaakt op een regenachtige dag nadat ik het bericht over de weidebeek-juffers plaatste. Hier kan hij nog mooi een plekje krijgen.



Vrouwtje weidebeekjuffer

Tijdens een wandeling over de Strabrechtse Heide zag ik parende pjuffers die op een heidestruikje plaatsnamen. Helaas was het plantje wat ze uitkozen al behoorlijk uitgebloeid, maar de heide op de achtergrond zorgt nog voor een mooie sfeer.

 

 



 

tengere pantserjuffer
 



Hiermee komt er een einde aan de serie over lief en leed bij de juffers. Voor mij is wel duidelijk dat hun leven niet altijd over rozen gaat.



tengere pantserjuffer

Als je me kunt helpen met het op naam brengen van de juffers dan graag. Wie weet leer ik ze nog eens bij naam kennen.





Icarus

Vorig jaar ben ik me al helemaal te buiten gegaan aan de Icarusblauwtjes, maar ook dit jaar bloeit de liefde weer op. Ze zijn zo mooi. Dus bij deze weer een bericht helemaal gewijd aan het Icarusblauwtje.

Een Icarus op zo'n bloemetje heb ik nog niet zo vaak gezien. Meestal zoeken ze toch een plekje op droog gras, zoals op de volgende foto.

Maar als hij dan zijn vleugels wil spreiden, hoor je mij niet klagen.

Ik heb inmiddels al veel Icarusblauwtjes gezien en gefotografeerd, maar het lukt me maar niet ze parend te vinden. Ik ben dus al blij als ik er twee samen op een plantje aantref.

Het valt me op dat ik veel meer mannetjes als vrouwtjes zie vliegen. Ook bij deze soort geldt dat het mannetje door zijn felblauwe kleur meer de aandacht trekt.
Onderstaande foto laat zien dat de vlinder met opengespreide vleugels meteen opvalt. De andere twee verdwijnen in het pytrus.

3 icarusvlinders in de begroeiing

Het vrouwtje van het Bruin-blauwtje lijkt als twee druppels water op het vrouwtje van de Icarusvlinder. Maar door de grote aantallen blauwe Icarusjes hier neem ik aan dat dit een vrouwtje Icarus is.

Bij deze vlinder kun je bijna door zijn vleugels heen kijken, zo dun zijn ze geworden.

Na een heleboel foto's van vlindertjes op droog gras, zijn het eigenlijk steeds maar dezelfde soort beelden. Vooruit je kunt een keer de achterkant fotograferen.

Of juist eentje echt frontaal.

Maar dat is toch niet wat ik echt zoek.

Totdat ik in de achtergrond iets interessants zie gebeuren. Ik ontdek lijnen, vage strepen en herhalingen.

Tot slot de laatste die ik nu wil plaatsen. Een Icarus met dauw.

Het parende paartje blijft nog op mijn wensenlijstje staan. Wie weet lukt het in de komende tijd nog of anders heb ik een goede reden om volgend jaar weer een Icarusblog te schrijven.