Hoe kleiner hoe fijner

 

 

Als er één seizoen uitnodigt om met macro aan de slag te gaan, is dat de herfst wel. Overal vind je paddenstoelen en zwammen. Om een beetje sfeer te krijgen is het motto voor mij: Hoe kleiner hoe fijner. Van die grote boleten is het moeilijk iets meer te maken dan een registratie.

 

Porseleinzwammen vind je vooral bij oude beuken. In het oosten van Noord Brabant zie je ze zelden. Ik was dan ook blij dat ik op Landgoed De Baest een tak vond met deze mooie witte zwammetjes.

 

 

Door er een week later nog eens heen te gaan kreeg ik kans om met verschillend licht en nieuwere exemplaren te werken.

Had ik twee jaar geleden nog nooit van Rodekoolzwammetjes gehoord. Nu kom ik ze overal tegen. In begin oktober zijn ze prachtig paars. Een week later is er (door het mooie weer?) niets meer van die intense kleur terug te vinden. Grauwe, vaalbruinige paddenstoeltjes is alles wat ik tegenkom. Maar dan volgt er regen, heel veel regen. En kijk daar komen de paarse hoedjes weer te voorschijn.

Ook mycena's zijn klein. Ze zijn er in allerlei soorten en maten. Welke dit zijn, weet ik niet. Maar je kunt je er heerlijk op uitleven.

Nog kleiner zijn de paarse knoopzwammen. Op een oude, afgezaagde boomstronk vind ik er een heel stel bij elkaar.
Wat een verschil of je op een grauwe, mistige dag of op een zonnige dag op pad gaat.

Op diezelfde stronk staan in de schors geweizwammetjes. Nou zijn die al klein. Maar deze waren echt erg klein. Net als ik me geïnstalleerd heb vallen er een paar spetters. Of die voor de druppeltjes zorgen of dat het guttatiedruppels zijn weet ik niet. Ze voegen echter zeker wat toe aan het beeld.

Meestal probeer ik af te wisselen in mijn onderwerpen, maar nu heb ik toch twee paddenstoelenblogjes achter elkaar geplaatst. En ik kan niet beloven dat er niet nog een komt ;-)

De eerste van het jaar....

De eerste van het jaar.... groene blaadjes, kieviten, bloesem, nieuwe haring, asperges. Het kan van alles zijn. Maar in de herfst zijn het voor natuurfotografen natuurlijk paddenstoelen. En voor mij geldt dan meestal hoe kleiner hoe fijner.
Als ik in september bij Loes aan zee ben, zie mijn vorig blogje, dan willen we eigenlijk nog wat genieten van de nazomer. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en zo liggen we de tweede dag languit in de bossen van Landgoed Elswout om de eerste zwammetjes te fotograferen.
In het begin valt het niet mee om ze te vinden. Eindelijk zie ik deze kleine mycena moederziel alleen in het mos staan.

 

Na geruime tijd gaan we toch maar verder in de hoop nog iets tegen te komen. Blijkbaar komen we in een ouder deel van het bos want nu zien we echt veel meer paddenstoelen staan en in allerlei soorten.

 

 

 

Als we proberen een storende dikke tak te verleggen, breekt die open en verschijnen deze kleine zwammetjes. Ik denk aan knotszwammen maar het schijnen gewone paddenstoeltjes te zijn waarvan de hoed nog dicht is.

Op weer een andere plek staan porseleinzwammen. Die zie je in Brabant heel weinig. Die kan ik dus niet zo maar voorbij lopen.

 

Leuk om te zien dat de achtergrond helemaal verandert als je een ander standpunt inneemt.

 

 

Ik wring me in allerlei bochten om maar zo'n laag mogelijk standpunt te krijgen, zodat je nog iets te zien krijgt van het licht wat door de hoed heen schijnt en de mooie lamellen. Ik richt me even op om te kijken of ik niets beschadig en dan zie ik stekeltjes die ik niet kan thuis brengen.

 

 

 

Het is het sparrenveertje. Loes heeft het eens eerder gefotografeerd en weet de naam. Bij Soortenbank.nl staat hij als zeldzaam genoteerd, maar NMV verspreidingsatlas geeft aan dat hij matig algemeen voorkomt en hoort bij de knots- en koraalzwammen. Ik vind het een grappige vorm voor een zwam en weer eens wat anders dan een steel en een hoed.

 

Wij zijn niet de enigen die genieten van de paddenstoelen op het Landgoed. Op deze zwammen zitten veel vliegen.
De laatste paddenstoel is voor mij weer een nieuwe soort: de kleine poederparasol. De hoedjes zijn een beetje wollig en zijn getooid met een mooi rafelrandje.





 

 

Zo dat waren mijn eerste van deze herfst. Maar de herfst duurt gelukkig nog langer en biedt zeker nog meer kansen.

 

Bijzondere planten...van aardbeispinazie en huichelgeil

Rode Aardbeispinazie

In september ga ik naar Loes, een weekendje naar zee. De camera gaat mee, gezellig samen op pad om te fotograferen. Loes heeft de omgeving al goed verkend en weet een paar leuke planten te staan.
De eerste is alleen al bijzonder door zijn naam: De Rode Aardbeispinazie. Nog nooit van gehoord en zeker nog nooit gezien. Hij blijkt zeldzaam te zijn.
Het is weer eens lastig, maar wanneer is het dat niet ;-) ? De plantjes blijken aangevreten te zijn door loslopende konikpaarden, die houden blijkbaar wel van een gezond menu.

 

Een andere bijzondere soort is de Parnassia. Ook die is zeldzaam al zou je dat niet zeggen als je ziet hoeveel er staan in de duinvallei waar wij ze vinden. Toch staat deze bloem op de Rode lijst en is wettelijk beschermd. De bloeiwijze is apart omdat de meeldraden een voor een rijp worden.

 

 

 

 

Het laatste bloempje is een van de weinige planten uit Noord Europa die scharlakenrode bloemen heeft. Dus ook een bijzondere plant.

Ik ken de bloem niet bij naam, maar Loes wel. Heel trots weet ik thuis te vertellen dat ik het Rode Huichelgeil heb gezien. Bij de gefronste wenkbrauwen die verschijnen begin ik te lachen en zeg dat sommige planten wel echt bijzondere namen hebben.
Als ik het blog van Loes lees, kleur ik zelf rood; Rood Huichelgeil is Rood Guichelheil ;-) ...

 

Macro over de grens

In juni plaatst Landschap VZW een aankondiging voor een macroworkshop Libellen en Waterjuffers fotograferen met de Belgische fotograaf Danny Laps. De workshops stromen razendsnel vol en ik kan een plaatsje reserveren voor 5 juli.
Bij slecht weer wordt de workshop geannuleerd. Tja, wat blijkt,  het wordt te mooi weer ;-)
De nachttemperatuur daalt niet verder dan 19 graden en mooie dauwdruppels kun je dan wel op je buik schrijven.

vuurvlinder

Danny besluit te annuleren en biedt verschillende andere opties. Ik kies voor 29 augustus. Als ik die dag al vroeg naar België rijd, belooft het weer een mooie dag te worden. Maar omdat het nu 's nachts wel afkoelde, is er volop dauw aanwezig. Danny weet een prachtig plekje met vennetjes, hei en bos.

 

strekspin
 

 Libellen laten zich nog niet zien, maar spinnen en webben zijn er des te meer. Daar ga ik even mee aan de slag. Maar niet lang genoeg, ik kom tenslotte voor de insecten. Thuis zie ik dat er wel meer uit te halen was geweest. Maar daar moet ik in de herfst dan maar een keer voor op pad gaan.

tijgerspin

Mijn Tamron lens is inmiddels een oudje en ik overweeg een nieuwe macrolens aan te schaffen. Danny fotografeert ook met Nikon en ik mag zijn 200mm macrolens F4.0 uitproberen. Ik ben erg benieuwd hoe die me gaat bevallen. De foto's hierboven maakte ik met mijn eigen lens, hieronder de foto's met Danny's Nikon.

Danny geeft me een tip om een langpootmug in tegenlicht te fotograferen. Zo zie je mooi alle druppels. Dan vind ik eindelijk een libel. Helaas ook meteen de enige van deze ochtend.

 

De ochtend verstrijkt. De vuurvlinder met dauw die in het begin van het blog staat, heeft al lang zijn vleugels uitgeslagen, net als de juffers en libellen. Ik stort me nog even op wat mosjes, maar kan de rust niet meer vinden om er echt goed mee aan de slag te gaan.

 

 

aangepast met tip van Loes

Ik geef met enige tegenzin Danny zijn lens terug. Helemaal overtuigd ben ik toch nog niet. De noodzaak om te werken vanaf statief staat me tegen. Ik werk liever vanuit de hand om meer vrijheid te hebben in het zoeken naar het goede licht en compositie.
Met tips en ruimte voor vragen sluit Danny de goed verzorgde workshop af met heerlijke, verse koffiekoeken van de warme bakker. Dat kan dan weer in België, daar zijn op zondagochtend de bakkers open.