Verkeerde afslag op Knooppunt De Hogt

Barnsteenslakje

Op de ochtend dat ik met Loes bij De Hogt ga fotograferen zie ik een klein slakje aan een grassprietje hangen. Tegen de opkomende zon in kleurt het slakkenhuis mooi als barnsteen. Een warme kleur. Als ik thuis de naam op zoek verbaast het me dan ook niets dat het slakje de naam Barnsteenslak heeft.

Ik kan zittend bij zo'n slakje me afvragen wat zijn plan is. Wil hij ergens heen of kruipt hij maar wat doelloos rond? Kan ik hem helpen door hem een stukje verderop neer te zetten of is hij dan juist extra lang onderweg?

De volgende foto heb ik de titel "Verkeerde afslag" gegeven toen ik hem plaatste op de site van Vroege Vogels, dat in combinatie met Knooppunt De Hogt :)

Op een regenachtige zondagochtend ga ik weer eens kijken bij De Hogt en zie daar een ander soort slakje. Of zou het zo maar ook een barnsteenslakje zijn met een wat minder kleurig huisje?

Maar ja zijn ogen op steeltjes (tentakels) zijn zwart en bij het barnsteenslakje zijn ze licht.

Misschien wil dat wel niets zeggen. Wij hebben ook allemaal een andere tint huid en haren. Maar het huisje heeft ook een ander model.

Dan zie ik weer een barnsteenslakje en ook hij/zij wordt even fotomodel.

Nu de zon niet te zien is, kleurt het huisje lang niet zo mooi als op de eerdere foto's.  Maar het zachte groen heeft ook wel iets vind ik zelf.

Bij dit blogbericht kunnen mooi de volgende foto's die ik al eens eerder maakte, maar die eigenlijk  nooit ergens bijpasten.

Gewone tuinslakken

Twee gewone tuinslakjes op een venkelplant.

Tot slot een foto van een wijngaardslak die de hosta in onze tuin  heerlijk vond smaken. De slak mocht blijven en de hosta leek later op een gaten kaas.

Wijngaardslak
 

Als ik even google lees ik bij Wikipedia dat de wijngaardslak in Nederland zeldzaam is. Ik kan het nauwelijks geloven. Maar sinds deze foto heb ik er geen meer gezien.

Weidebeekjuffers

Als afwisseling op de vlinderblogs even een jufferblogje. Deze foto's zijn van de ochtend bij De Hogt met Loes, waar we o.a. de Luzernevlinders fotografeerden. Loes heeft haar blog al geplaatst, zie: Klooiplekje

We beginnen die ochtend om 6 uur in de hoop weidebeekjuffers met dauw te vinden.
Vinden doen we ze wel, maar er in de buurt komen is een ander verhaal.
Ze zitten veilig verscholen in het hoge, natte riet.
Zo gauw we tegen het riet aanstoten, bestaat de kans dat de juffers het voor gezien houden en zich naar beneden laten vallen. Wegvliegen met vleugels vol dauwdruppels is geen optie.

Mannetje weidebeekjuffer met dauw

Heel behoedzaam manoeuvreer ik mijn statiefpoten tussen de rietstengels door. Als ik eenmaal een plekje gevonden heb, ontdek ik er steeds meer. Ze blijken in groepjes te overnachten in de ruige begroeiing langs het water.



Mannetje weidebeekjuffer

Dit mannetje zit mooi met zijn vleugels open gespreid. Helaas kan ik hem niet van de voorkant benaderen en moet ik het met dit beeld doen.


Vrouwtje weidebeekjuffer met dauw

Er lijken veel meer mannetjes dan vrouwtjes te zijn, maar misschien is het een kwestie van schijn bedriegt. De vrouwtjes vallen minder op.



Vrouwtje weidebeekjuffer

 

Als de zon opkomt en de vleugels licht vangen, worden ze helemaal prachtig.

Veel te snel is dit moment voorbij, daarbij komt dat ik ook nog graag Icarusblauwtjes met druppeltjes wil fotograferen. Dus helaas heb ik er niet meer met dauw.

 

 



Omdat ik een paar keer op dit plekje geweest ben, heb ik ook op andere momenten kunnen fotograferen. Gelukkig maar, want ze zijn heel snel weg en maken je het als fotograaf bijzonder lastig.

 

Mannetje weidebeekjuffer

 

De weidebeekjuffer is een van de grootste juffers in Nederland. Het mannetje is donkerder gekleurd dan het vrouwtje.

Vrouwtje weidebeekjuffer

Deze juffers komen voor op zandgronden in het oosten en zuiden van Nederland, in het westen zie je ze zelden. Hun leefgebied is langs stromend, helder water. Hier is dat het riviertje De Dommel. 

De juffersoort is gevoelig voor vervuiling van water en is het meest te vinden bij water van een betere kwaliteit. Geen wonder dat hier ook ijsvogeltjes voor schijnen te komen. (Hopelijk krijg ik die hier nog ooit te zien.)

En als je ze dan een paar keer hebt gefotografeerd, dan wil je meer.
Gelukkig lukte dat met dit paringswiel.

Natuurlijk blijft er altijd wat te wensen over, zoals foto's met een rustigere achtergrond of uitsluipende weidebeekjuffers. Maar dat is goed, anders waren we veel te snel klaar met onze boeiende hobby.

Luzernevlinders

Gele Luzernevlinder

Bij knooppunt De Hogt Eindhoven (bekend van de file-meldingen) is flink gewerkt aan de weg, de doorstroming is er sterk verbeterd. Als compensatie voor de verdwenen natuur is er een nieuw gebiedje aangelegd. Een ruigte met een fiets-/wandelpad, pal naast riviertje De Dommel.
Het oogt nog kaal, maar door de ingezaaide wilde planten is het er deze zomer een paradijsje voor de macro-fotograaf.

Oranje Luzernevlinder

 

Niets vermoedend gaan we daar een keer wandelen en ik vraag me af wat dat voor een paars plantje is. Het lijkt wel wat op klaver.  Als ik het thuis opzoek, blijkt het luzerne te zijn. Nooit eerder gezien.

 

Oranje Luzernevlinder

 

Op dat moment vliegen er nog weinig vlinders rond, maar als ik er een paar weken later terugkeer, geloof ik niet wat ik zie. Zo veel soorten vlinders, libellen en juffers.

 

Oranje Luzernevlinder

 

Op de luzerne tref ik de Oranje Luzernevlinder aan. Voor mij een nieuwe soort. Hij hoort tot de familie van de witjes en lijkt veel op de citroenvlinder.

 

Vrouwtje Oranje Luzernevlinder

 

In rust heeft hij altijd zijn vleugels gesloten, maar bij het vliegen kun je een glimp opvangen van de brede zwarte rand  op de binnenzijde van zijn vleugels.

 

Mannetje Oranje Luzernevlinder

 

De Oranje Luzernevlinder is een zwerver die uit het gebied rond de Middellandse Zee komt en ook uit Noord-Afrika.



Deze is net na zonsopkomst gemaakt, met nog wat kleine dauwdruppels.

 

 

Ik vind het gebied leuk en het ligt lekker dichtbij huis, dus ik kan er vaak heen gaan. Op de ochtend dat ik deze foto maak is Loes erbij, zij wijst op de mogelijkheid van bokehbubbels bij deze opname.

 

 

 

Op een andere dag valt het me op dat ik een heel licht exemplaar tegenkom. Het blijkt de Gele Luzernevlinder te zijn. Ook een trekvlinder, maar dan een soort die uit het Oosten komt.

 

Gele Luzernevlinder

Het is een schaarse trekvlinder die in wisselende aantallen per jaar in Nederland wordt waargenomen. Dit jaar blijkt voor de Luzernevlinders een goed jaar te zijn.

Gele Luzernevlinder

Luzernevlinders hebben een lichte, opvallende, karakteristieke vlek op de achtervleugel in de vorm van een 8.

 

 

Gele Luzernevlinder

Ik wil eigenlijk de onderwerpen op mijn blog wat afwisselen. en hoewel ik al  twee vlinderblogs geplaatst heb, plaats ik er nu toch weer een. Dat komt omdat ik deze zomer zo veel vlinders gefotografeerd heb. Hopelijk stoort het jullie niet :)

Bedankt voor jullie belangstelling en reacties.

 

Het Pimpernelblauwtje 2

Mijn vorige blog ging over het zeldzame Pimpernelblauwtje. Gisteren ben ik nog een keertje teruggegaan naar deze plek, samen met Loes. Omdat deze vlinders maar tot half augustus vliegen, is er niet meer veel tijd.

In het gebied aangekomen, zien we al gauw iets blauws fladderen boven het pad. Maar dat vlindertje verdwijnt naar de overkant van de sloot. Jammer.
Er loopt een jongeman rond die ook aan het fotograferen is, hij tipt ons dat verderop in een wei meer Grote Pimpernelplanten staan waarop ook Pimpernelblauwtjes zitten. Het mooie is dat je in deze wei wel mag komen.

Ja hoor, er staan best veel Grote Pimpernellen en er vliegen inderdaad blauwtjes rond.

Is het bij het pad behoorlijk winderig, hier zitten we in de luwte en is het erg warm.

Een uurtje eerder zei ik tegen Loes dat het me maar niet lukt om parende vlinders voor mijn lens te krijgen. Maar hier in deze wei ontdekt Loes er en lukt het wel.

Hard aan het werk voor de nieuwe generatie van 2014.

Ook even als staande foto uitgesneden:

Aan de Grote Pimpernelplantjes kun je zien dat het seizoen ten einde loopt. Er zijn nog maar weinig knoppen en die hebben de blauwtjes nodig om hun eitjes op af te zetten.

 

 

Met deze foto (van mijn eerste bezoekje) sluit ik deze Pimpernellenreeks af.

 



 

Maar ik heb nog wel meer blauwtjes, van een andere soort. Misschien zijn die volgende keer wel aan de beurt.



 

Het Pimpernelblauwtje

 

 

Het pimpernelblauwtje



Pimpernelblauwtje op de waardplant de grote pimpernel

 

Het pimpernelblauwtje is een zeldzame, bedreigde vlinder, die in Nederland nog maar op één plaats voorkomt, in de omgeving van Den Bosch. De soort was helemaal uitgestorven, maar is daar in 1990 met succes opnieuw uitgezet.

Het pimpernelblauwtje heeft een bijzondere levenswijze.
Het vrouwtje zet in juli en augustus haar eitjes af op kleine en jonge bloemknoppen van grote pimpernel.

Vrouwtje pimpernel zet eitjes af

Nadat de rups uit het eitje is gekomen, eet hij van de bloempjes van de pimpernel.
Begin september laat hij zich uit de plant vallen en hoopt te worden meegenomen door moerassteekmieren naar het mierennest onder de grond.
De hele winter blijft de rups in het mierennest en leeft van het broed van de mieren. In ruil daarvoor likken de mieren van een zoete stof die de rups uitstoot.
In juni verpopt de rups in het mierennest en na ongeveer vier weken, in juli, komt de vlinder tevoorschijn.

 Zo te zien zijn voor de voedselvoorziening andere bloemen ook wel in trek.

De reden dat het pimpernelblauwtje zich nog niet heeft verspreid, heeft te maken met de hoge eisen die deze vlindersoort aan haar leefgebied stelt. Ze is voor haar levenscyclus afhankelijk van vochtige, vrij voedselarme graslanden, waarin haar waardplanten en waardmieren leven.

Het gebied is verboden terrein, maar er zijn plannen om een platform te maken waarvandaan je een prachtig uitzicht zult hebben over de wei. Ook zijn er plannen om meerdere leefgebieden geschikt te maken voor deze vlindersoort en voor het donkere pimpernelblauwtje.

Gelukkig vlogen er een paar pimpernelblauwtjes in de omgeving van de wei, zodat het toch mogelijk was wat foto's te maken.