In mijn vorige bericht Carnaval op het strand schrijf ik over mijn weekendje met Loes in Zandvoort, hoe we daar languit op het strand schuim fotograferen. Maar plat in het zand zie je natuurlijk nog veel meer, zoals schelpen.
's Ochtends staat er een straffe wind die ervoor zorgt dat er achter elke schelp een mooie zandrichel ontstaat. Helaas waait het zo hard dat het niet lukt om dit mooi vast te leggen. Al na een paar minuten zandhappen zitten mijn ogen, contactlenzen en tanden vol zand. Al is de camera goed ingepakt, dit kan er niet goed voor zijn. We verplaatsen ons naar het natte gedeelte en naar het schuim. We hebben redelijk weer met soms een zonnetje.
Natuurlijk pak je af en toe een schelpje mee, met of zonder schuim.
De volgende dag, is een grauwe dag. Na heel veel winterakonieten en sneeuwklokjes die mijn blog waarschijnlijk niet gaan halen, hebben we op het einde van de dag nog even tijd voor schelpen in de branding. Door het grijze weer halen we zonder filters toch lange sluitertijden.
Het is een spel met de zee, het is steeds afwachten of een golf ver genoeg komt. Af en toe worden we plotseling verrast door een flinke golf. Helaas staan de regenlaarzen thuis.
De volgende ochtend proberen we het opnieuw met regenlaarzen aan en statief in de branding. Graag hadden we zeesterren of iets anders gevonden, maar het blijft bij een klein krabbetje. Is de golf niet sterk dan komt hij niet ver genoeg, is hij wel sterk dan spoelt het water de schelp mee en heb je niks.
Zo verstrijken mijn laatste uurtjes aan de kust. Met deze wulk sluit ik mijn strandblogje af. Het was heerlijk, even een minivakantie tussendoor.
