Drieteentjes in het gouden uurtje

 

 



In het weekend dat ik met Loes aan zee ben, willen we graag drieteenstrandlopertjes fotograferen. Loes had al eerder een mooie serie gemaakt. Ook samen hadden we ze al eens voor de lens gehad, zie Blog Drieteenstrandlopertjes Ze zijn zo fotogeniek, maar ook erg snel. Dus aanvankelijk ben ik al blij als het me lukt om er eentje te "schieten".

 

Het licht is nog vrij hard. Maar door die zon is het ook nog druk op het strand en zodra de 3-teentjes eindelijk wat dichterbij komen is er altijd wel een wandelaar met of zonder hond, die ervoor zorgt dat ze weer op de wieken gaan.

Vaak zijn ze in kleine groepjes op zoek naar iets lekkers. Ze rennen voor de golven uit en zoeken in het terugtrekkende water naar lekkere hapjes zoals schelpdiertjes, krabbetjes en wormen.
Aankomende golven worden ontweken, zodat de vogels voortdurend druk heen en weer aan het lopen zijn. Maar af en toe staan ze stil en dat zijn onze momenten.

Regelmatig roept Loes me toe op te schuiven omdat de golven steeds verder het strand op komen.
Als je druk bezig bent heb je dat niet eens in de gaten.

De wind zorgt hier voor opwaaiende veertjes, dat maakt het plaatje weer wat speelser.

 

Het wordt later en het licht wordt warmer. Het lage licht valt mooi door de schelpjes heen. Het nadeel van tegen het licht in werken is het ontbreken van licht op de vogel zelf.

 

Door de lage zon en het opspattende zeewater ontstaat bokeh. Dit vinden we mooi en we wachten languit op het strand liggend geduldig (nou ja, eigenlijk heel ongeduldig) af tot de drieteentjes dichterbij komen. Gelukkig doen ze dat.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Veel te snel is het gouden uurtje voorbij en zijn de strandlopertjes verdwenen. Wat rest zijn de schelpen in de branding. Stijf overeind komend besef ik dat mijn lichaam het al lang welletjes vond.