In ganzenpas

Afgelopen dinsdag ging ik samen met Loes op pad om watervogels te fotograferen. Gansjes zouden daar zeker bij passen naar ons idee. We hadden geluk. We kregen een gezinnetje Grauwe Gans voor de lens. Deze grootste ganzensoort werd vroeger uitgezet omdat er nog maar zeer weinig broedparen in Nederland waren. Tegenwoordig zijn er heel veel.

gezinnetje grauwe gans

Ganzen zijn elkaar jarenlang trouw en de vrouwtjes keren terug naar het eigen geboortegebied, naar moeder en zussen. Zo ontstaan grote families.
De taken zijn verdeeld. Het vrouwtje broedt en leidt de pullen naar goede foerageerplaatsen. Het mannetje is degene die de omgeving in de gaten houdt en alert is op gevaar.

 

Eigenlijk zijn alle jonge dieren vertederend. Maar pullen met hun donzige veertjes zijn dat in zeer hoge mate. Zo heerlijk zacht en pluizig.

in ganzenpas
 

 

Dat schattige in combinatie met die veel te korte vleugeltjes en uitermate grote poten geeft ze iets onbeholpens. Als je ze dan zo'n zandrichel ziet bestormen heb je de neiging een handje te helpen. Maar dat is niet nodig, ze staan hun mannetje wel. Het eerste levensjaar is het moeilijkst. Als ze dat overleven kunnen ze wel 10 tot 15 jaar oud worden.

 

so cute

 

 Ook voor ganzen geldt: jong geleerd is oud gedaan. Ze leren de trekroute van hun ouders.

 

zo moeder zo dochter

hier waak ik

 

Leuk om dit gezinnetje voorbij te zien trekken. Het duurde maar even, maar je ziet goed hoe zorgzaam en waakzaam de ouders zijn. Hopelijk groeien deze pullen voorspoedig op.

 

 

Behalve de ganzen zagen we nog veel meer watervogels, maar daarover meer in een volgend blogje.