Hemelsblauw

Het is een slecht vlinderjaar, tenminste tot half juli leek het daar wel op. Ik had zelf nog maar nauwelijks een vlinder gezien en ook via medebloggers kreeg ik het te horen.
Maar daarna leek het tij te keren en inmiddels heb ik toch al diverse soorten zien rond fladderen.

Van de soorten die er nu zijn vind ik de blauwtjes het mooiste.

Het icarusblauwtje is het meest voorkomende blauwtje in Nederland. De mannetjes hebben hemelsblauwe vleugels, tenminste aan de bovenzijde.

De vrouwtjes zien er heel anders uit. De bovenkant van die vleugels zijn bruin met blauw of helemaal bruin.

Het is eigenlijk niet alleen de blauwe kleur die ik zo mooi vind. Vooral de onderkant van de vleugels is zo prachtig.

Het icarusblauwtje kom je bijna de hele zomer tegen op graslanden en bermen met veel bloemen.

De vlinder voedt zich met de nectar van vlinderbloemigen. De rupsen vind je vooral op klaversoorten zoals de hopklaver, de rolklaver en de kleine klaver.

Hier zit hij op een plant van het Sint Jacobskruiskruid. (Dit is dan ook geen rups van het Icarusblauwtje, maar van de Sint Jansvlinder. De rups van het Icarusblauwtje is groen. Met dank aan Greet)

Prachtig zijn ze, net voordat ze wegvliegen, als ze hun vleugels spreiden en het licht er doorheen schijnt.

Maar ook 's morgensvroeg nog nat van de dauw, bij het eerste bleke zonlicht vind ik ze hemels.

En bij de mannetjes is dat dan hemels....

hemelsblauw!