Boomkikkertjes in de herhaling

Even nog een blog van foto's van het einde van de zomer. Eind augustus is er een zonnige dag. Ik heb vrij en besluit terug te gaan naar het gebied met boomkikkers waar ik eerder was. Zie mijn blog Op zoek naar boomkikkers
Moesten we toen echt goed zoeken om er eentje te vinden, nu zitten er in elke braamstruik die maar een beetje gunstig in het zonlicht staat een of meerdere kikkertjes.

Tussen het groen
 

 

Een typisch kenmerk van de boomkikker is de heldere, lichtgroene kleur en het ontbreken van vlekken of strepen op de rug. De kleur kan ook groengrijs, geelbruin of bruin zijn, afhankelijk van de temperatuur en de gemoedstoestand van de kikker. Het veranderen van kleur heeft niets met het aanpassen aan de ondergrond te maken maar met stress. De lichtgroene kleur biedt een uitstekende camouflage.

 

 

Op ooghoogte
 

 

Net als alle amfibieën is de kikker koudbloedig en zit hij het grootste deel van de dag doodstil op een tak of blad om zo veel mogelijk energie te sparen. "s Nachts wordt hij actief als hij op zoek gaat naar insecten.

Hoog in de struiken

 
Boomkikkers zonnen veel en verstoppen zich niet, maar vertrouwen op de camouflage. Tijdens het nemen van een zonnebad slaapt de kikker, de ogen worden gesloten en de pootjes worden zo dicht mogelijk tegen het lichaam gedrukt om uitdroging te voorkomen.




Onder de palmboom

 

Wie ziet me hier zitten?



 

Hoog in een bramenstruik zit een kikkertje op een blad. Bijna onzichtbaar,  zijn schaduw verraadt dat hij er zit.

 

 



Doe ik het of doe ik het niet?

 



De boomkikker heeft een soort hechtschijven aan tenen en vingers die doen denken aan zuignappen.  Er komt bij het neerzetten van de pootjes vocht in waardoor de kikker blijft plakken.

 

Pootjes met hechtschijven, de "zuignapjes".

 



Klaar voor de sprong

 

 

Het kikkertje heeft stevige achterpoten waarmee hij vrij grote sprongen kan maken.

 

 



 

Ik had gehoopt om een boomkikker op de bramen aan te treffen, maar daar zit er geen een op, zelfs niet in de buurt. Ze zitten allemaal op de bladeren. Ik spreek even iemand die er regelmatig komt en die vertelt me dat ze er nog nooit een op bramen heeft zien zitten.

Ook gaan ze niet op een vroeg, mooi rood herfstblad zitten. Leek me wel mooi die contrasterende kleuren, maar tja dat past natuurlijk ook niet in het camouflage verhaal.

 

 

 

Nee laat ze maar lekker hun eigen gang gaan. We moeten zuinig zijn op deze kleine springers die op de rode lijst staan omdat ze worden bedreigd met uitsterven.