India: de Ganges

Een sadhu, een heilige man
 

Zoals ik in mijn vorige India-blog schrijf, vertrekken we die avond met de nachttrein naar Varanasi.

Omdat de reis geheel voorbereid en gepland is, mogen we op het station wachten in de eerste klas wachtruimte. Een hele belevenis, waarbij ik mijn bezoekje aan het toilet bij nader inzien toch maar uitstel tot in de trein, omdat een grote rat mij net voor is.

De consternatie die het beest tot gevolg heeft, is voor de wachtende Indische dames lachwekkend.

Eerste klas wachtruimte op het station

De coupé is krap en de bedjes kort, maar de trein zorgt ervoor dat we de volgende ochtend op tijd onze bestemming bereiken.
Vandaag bezoeken we diverse tempels. O.a. Sarnath, een heilige boeddhistische plek waar veel buitenlandse boeddhistische monniken aanwezig zijn.

Bhoeddistische monnik in Sarnath

Ook bezoeken we een aantal hindoeïstische tempels, waar we bijna niet mogen fotograferen. Ergens heb ik even contact met een Indische dame. Als ik Kim wijs op het verschil in uiterlijk, met name het aantal sieraden wat zij en wij dragen, begrijpt ze dat. Buiten op de trap waar we onze schoenen weer aandoen (in de tempel mag je die niet dragen) vraag ik via de gids of ik haar voeten mag fotograferen. Ze vindt dat prima en alle vrouwen komen ernaast zitten en lachen mee.
Na afloop trekt ze een ring van haar vingers en geeft hem mij. Ik durf hem eigenlijk niet aan te nemen. Maar Kim vertrouwt me toe dat niet alles goud is wat er blinkt en met die geruststellende gedachte schuif ik hem aan mijn vinger.

Indische vrouwen dragen veel sieraden, ook om enkels en tenen.

De volgende ochtend staan we om kwart over 5 klaar voor een boottocht over de Ganges. Een Hindoe moet toch eigenlijk wel eenmaal in zijn leven een ritueel bad hebben genomen in deze heilige rivier. Het laatste stukje naar de rivier is druk met zingende pelgrims en vele verkopers van bloemen, kaarsjes en containers om water in mee naar huis te nemen.

Offerbloemen
 

We komen ogen, maar vooral tijd te kort. We moeten doorlopen, want we willen met zonsopkomst in de boot op de rivier zitten. We varen een stuk stroom afwaarts, daarna keren we en gaan weer stroom opwaarts tot aan de crematieplaats.

Zonsopkomst op de Ganges

Overal drijven kleine offermandjes met een klein vlammetje erin.

Het water van de rivier is sterk vervuild. Dat weerhoudt de mensen er niet van om zich helemaal onder te dompelen, want de rivier wast al je zonden weg. Er wordt van gedronken, de was wordt erin gedaan. Er zijn stenen trappen, de Ghats, waar de lichamen van overledenen worden gecremeerd, waarna de as wordt uitgestrooid in het water.
Het is er bij zonsopkomst al een drukte van belang. We zien mediterende mensen en een yoga-klas.
Vanuit de boot blijf je op afstand. De Ghats zijn voor de Hindoes en de crematieplekken mag je niet fotograferen.



Verrtrekpunt met de boot
 

 

 

Mediteren



 

 

 

 

 

 

Steeds wordt er een bloemknop van de draad getrokken en in het water gegooid.

 

 

Meditatie en een reinigend bad voor lichaam en ziel

De was.



Dagdromen
 

Asceet?
 

Houtstapels voor de crematies

Bij de crematieplaats gaan we weer aan land en lopen door het oude deel van Varanasi.

Sadhu



Klein steegje in Varanasi met lokale bevolking en koeien

Overal zijn tempels en altaartjes
 

Tegen de avond gaan we met de trein terug naar Delhi voor de laatste dagen in India. Hoewel niemand India bovenaan op zijn lijstje van vakantiebestemmingen had staan, hebben we er allemaal ontzettend van genoten. Het was een indrukwekkende week en ik ga graag nog een keer terug.
SNP en Zoom bedankt voor deze indrukwekkende reis. Bloggers bedankt voor jullie reacties.