Blauw, maar niet van de kou

 

Het  is begin maart en er komt een onrust over me: Zijn de heikikkers al actief? Ik houd waarneming.nl in de gaten, maar kijk bij de zeldzame soorten en mis dus de meldingen. Gelukkig geeft Jowan ook dit jaar weer een seintje. Helaas moet ik werken en is zaterdag de eerste dag dat we allemaal kunnen: Loes, Yvonne, Elly Kruyff en ik.

Zullen ze dan nog blauw zijn??? Het weer slaat om, het weekend is koud en dan laten ze zich echt niet zien. Ze houden niet van de kou. De hormonen houden zich dan rustig en de kikkers ook. We stellen het uit naar maandag. Het zal erom hangen of we succes zullen hebben.

 

Maandag is een heerlijke dag, aangename temperatuur en lekker zonnig. En ja hoor er zijn nog genoeg blauwe kikkertjes.
Wat zijn ze klein en wat hebben ze een mooie ogen, maar wat staan er weer veel sprieten in de weg. Hoe krijg ik daar rust in?

 

 

Tegen de tijd dat we ons geïnstalleerd hebben is er natuurlijk geen kikker meer te zien. Daar zijn ze veel te schuw voor. Half 12 blijkt veel te vroeg te zijn. Pas vanaf twee uur krijgen we ze weer beter te zien.

 

Af en toe komt er een 'n beetje dichterbij. Met hulp van het zonnetje krijgen we mooie reflecties.

 

Het lijkt wel of ze al die sprieten opzoeken om zich achter te verschuilen.

 

 

 

 

Een kikker alleen is leuk, maar met z'n tweeën is natuurlijk leuker. Boven twee mannetjes, onder een mannetje en een vrouwtje. Dat zijn dus 8 van die fraaie ogen.

 

Het is zonnig en het pijpenstrootje zorgt voor een warme kleur. Wat doe je met je witbalans? Als ik hem op zonnig zet krijg ik inderdaad een warme foto. Ik mis een beetje het koude blauwe van de kikker, bijna dezelfde opname maar met de witbalans op bewolkt.

Omdat het ven voor mij redelijk in de buurt ligt, kan ik op dinsdag nog even teruggaan. Ik besluit om recht tegen het licht in te gaan fotograferen. De kikkers zijn schuwer en blijven op grotere afstand en zitten echt tussen het riet. Het geeft wel veel bling bling.

Als de zon bijna achter de bomen is verdwenen draai ik me om en kan deze laatste opname nog maken. Heikikker in zijn natuurlijke omgeving. Het is een zoekplaatje en dan is hij al gecropt.

Tja, hebben de heikikkers het niet op de kou. Wij ook niet. Vorig jaar lagen we te bibberen in het  ven door het water wat in onze laarzen en broeken was gelopen. We zagen net zo blauw als de kikkers. Dit jaar pakten we het anders aan. Met een fijn waadpak blijven we helemaal droog. Elly zette ons op de kiek: Loes-Yvonne-Gonnie.

En wat die kikkers van ons vonden? Kijk zelf maar: