Zoeken in deze blog

vrijdag 25 mei 2012

Steenuiltjes


Soms heb je geluk en krijg je van iemand een tip of de kans om iets te fotograferen. Dat geluk had ik vorige week. Ik mocht bij iemand vanuit een schuilhutje een koppeltje steenuilen met jongen fotograferen.


Achter in een ruig gebied in de grote tuin, tegen een weiland aan, hangt in een eikenboom een uilenkast. Niet echt mooi zo'n kast maar wel een ideale gelegenheid om ze goed in beeld te krijgen.


's Morgens om zeven uur neem ik plaats en er is nog niets te zien. Dan na een half uurtje zit daar plotseling een volwassen steenuiltje in de kast. Waar komt die zo plotseling vandaan?
Zat hij al in de kast (waarschijnlijk wel) of kwam hij aanvliegen? Je hoort ze niet vliegen, geen wild gefladder zoals bij de duiven.


Steenuilen zijn onze kleinste uilen, ze zijn niet veel groter dan een merel of lijster. Door hun bolle verenkleed lijken ze veel groter dan de ongeveer 22 cm die ze werkelijk zijn. Ze hebben een mooi gespikkeld verenkleed met een roomwitte, gestreepte onderkant.


Het meest opvallend zijn de felgele ogen. Maar ook de poten vind ik erg mooi om te zien.


Uilen zijn over het algemeen nachtdieren, maar steenuiltjes laten zich ook wel overdag zien. Lekker genietend van de zon. In mei als ze jongen hebben zijnpa en ma vaak op pad om eten te zoeken.
Dat bestaat uit muizen, regenwormen, kevers en kikkers.
Daarom leven ze graag in een gebied met weilanden met houtwallen of hagen en oude schuurtjes.



Ook hier staat een oud schuurtje. De ouders wisselen elkaar steeds een half uurtje af. De een gaat op jacht en de ander houdt de wacht. Verschil tussen die twee zie ik niet. De een blijft steeds in de buurt van de kast, de ander op het dak van het schuurtje.



Na een tijdje laat ook het eerste uilskuiken zich zien. Al snel gevolgd door nummer twee.



Maar er is ook nog een nummer 3:


Tja en dan wordt het toch nog krap in zo'n grote kast.

De jongen staan bijna op uitvliegen. Ze zijn eigenlijk al  even groot als de ouders.


Wat doe je als je aan de beurt bent  om  toezicht te houden?


Je veren poetsen ...


... en ze weer mooi in model brengen.


En je hebt de tijd om eens even diep na te denken.


Of zou hij stiekem een uiltje knappen?

In zo'n situatie kun je aan het knippen blijven, maar het licht wordt te hard en zo wordt het tijd om deze leuke plek te verlaten.

zaterdag 5 mei 2012

Aan de waterkant


In de eerste week van mei valt het weer tegen. Iedereen hoopt op zonnige dagen met aangename temperaturen. Helaas dat zit er maar af en toe in. In de natuur is daar niet veel van te merken. Als je ergens aan de waterkant gaat zitten, verbaas je je over alles wat er weer kruipt, vliegt, zwemt en broedt.


Zoals deze meerkoet op haar nest en haar jongen die al druk bezig zijn de omgeving te verkennen. Vader meerkoet houdt ze in de buurt van het nest.


In het gras en riet zijn steeds meer insecten actief, waarvan ik de namen niet ken.


(Coby vertelt me dat dit de Dansvlieg is. Volgens haar zien we hieronder de Schietmol. Kees Boele noemt het de Slijkvlieg of Elzenvlieg)

Heel soms zit er een tussen waarvan ik de naam wel denk te weten. De snuitvlieg:


Ook zijn er steeds meer soorten vlinders te zien, zoals dit landkaartje.


Maar waar mijn hart deze week sneller door gaat kloppen zijn de jonge eenden- en ganzenkuikens.
Wat een dotjes. Het valt me op dat de moeders erg waaks zijn en dat het tegenvalt om een beetje in de buurt te komen. Zelfs opnames met 630 mm. moet ik nog (flink) croppen.


Deze donkere eend heeft (nog) maar 1 kuiken, dat ze goed in de gaten houdt. Moeder mist zelf haar rechteroog. De eend hieronder heeft er een stuk meer.


De oever van de sloot is erg steil, waardoor ik niet echt plat op mijn buik kan liggen. Het standpunt is daardoor niet zo laag als ik eigenlijk zou willen.


Een van de eerste zwemlessen.


Af en toe zwemt er een eendje in z'n eentje.


Deze zijn al een paar dagen ouder:







Tijdens het zwemmen maken ze af en toe een uithaal om muggen te vangen.


Dus ondanks het mindere weer toch vol op lente beelden.