Zoeken in deze blog

zaterdag 31 december 2016

Top 12 met bonus

 

 
Een jaaroverzicht maken is inmiddels een traditie onder de bloggers en Yvonne Vergouwe van Incanto Images roept  elk jaar iedereen tijdig op hieraan mee te doen. Het is altijd heerlijk om die mooiste foto's van iedereen nog eens voorbij te zien komen.
Dus ook ik ben in mijn archief gedoken.

 

 
In januari wilde het niet echt winteren en ik was blij met het beetje rijp dat er op een ochtend lag. Vooral het zachte licht in de foto en de bokeh maken deze foto voor mij een van de favorieten.

 


In februari ging ik met Loes naar zee. Op het einde van de dag lagen we plat op het natte zand om bij ondergaande zon drieteentjes te fotograferen. Maar eerder op de dag lagen we tussen de krokussen. Hoewel het niet wilde niet vlotten en ik er nooit een blog over geplaatst heb, was ik wel blij met deze foto. Daarom een bonus beeld erbij.

 
Bosanemoontjes zijn voor mij echte lentebodes. Zodra die bloeien moet ik op pad, ook al heb ik ze al zo vaak gefotografeerd. Dit donkere beeld vind ik een wat mystieke sfeer uitstralen.


Een van de dingen die ik graag nog eens wilde zien en vastleggen waren de bollenvelden. Samen gingen Loes en ik op de o zo koude Koningsdag op zoek naar velden vol kleur.



 
Op het Lowlands Photo Festival bezocht ik de stand van Glenn Vermeersch en boekte een sessie in de drijvende vogelhut. Een ideale manier om watervogels te knippen met een laag standpunt. De eerste afspraak kon vanwege te veel wind niet doorgaan. Maar in mei ging ik te water. Een leuke ervaring al moest ik helaas tevreden zijn met een enkele meerkoet.
 

 
In mei werden op Facebook de prachtigste foto's van steenuiltjes geplaatst. Die maakten de mensen bij Hans Menop. Na een telefoontje was er snel een afspraak gepland. Het was inmiddels juni en de vraag was of ze er nog zouden zijn. Ja dus, ze bleven uiteindelijk de hele zomer. Wat een idyllisch plekje.
 

Ook op het Lowlands Photo Festival boekten Yvonne, Loes en ik een workshop Heliosfotografie bij Loulou Beavers. Tijdens deze dag maakten we kennis met het helioslensje, een oud Russisch manueel objectief met een prachtig bokeh. Ik werd er helemaal verliefd op. In combinatie met tussenringen kun je er heerlijk mee spelen. Ik heb hem uitgeprobeerd op de zonnedauw. De onderste helft van de foto vind ik een onderwaterwereld worden.

 
Ook met spinnenwebben is de Helios goed te gebruiken. In augustus richtte ik hem op een web in de bloeiende heide. Bij deze foto zie je het effect vooral goed in de hoeken van het beeld.

 
In september ging ik bij gebrek aan paddenstoelen aan de slag met paardenbloempluisjes en wederom met de Helios.



Eindelijk eind oktober verschenen de paddenstoelen. Loes wist een omgevallen beuk te liggen die helemaal vol stond met porseleinzwammen. Urenlang hebben we ons hier vermaakt. Ik maakte voor het eerst ook foto's van vliegenzwammen waar ik tevreden over was, maar ja mijn bonus heb ik al gebruikt ;-)

 
Ook in oktober boekte ik een vogelhut bij Glenn Vermeersch in Kalmthout. Omdat ik in november niet heb gefotografeerd mag deze sperwer dus het plaatsje van november invullen. Fotograferen in vogelhutten heeft zo zijn voors en zijn tegens. Maar de beleving om een prooi etende buizerd en een badderende sperwer te zien is toch wel super.


En toen werd het december en had ik weer geen beeld. Totdat het in de laatste week mistig wordt en er rijp ligt. Een mooie sfeer ontstaat en ik wijd me zelfs aan een landschapsfoto. Die zat er nog geen in.




Zo is het jaar rond. Van rijp tot rijp. Iedereen die mijn blogs bezoekt en misschien ook wel een reactie achterlaat, wil ik van harte bedanken! Dat maakt het bloggen leuk.

Tot slot wil ik jullie allemaal een gezond, gelukkig en fotogeniek 2017 toewensen.




zaterdag 26 november 2016

Eindelijk...


Eindelijk ... zo begon ik begin november dit blog. Eindelijk...... het was herfst. Eindelijk waren er paddenstoelen, dat duurde dit jaar lang. Maar ik maakte het blog niet af.
Ik plaatste tussendoor wel een bericht over de porseleinzwammen, maar dit blogje bleef liggen.
 
 


Mijn blogfrequentie is sterk afgenomen, waarschijnlijk ook door het gebruik van Facebook. Toch is af en toe een blogje wel leuk. Dus eindelijk komt het er van om mijn overige paddenstoelenfoto's met jullie te delen.


Dit is een van de porseleinzwammen die mijn vorige blog niet haalde. Nu als extra soort mag hij meedoen.


Ik vind de porseleinzwam een heerlijke paddenstoel om te fotograferen, maar de vliegenzwam sla ik gewoon over. Als ik samen met Loes op pad ben en we ons uren hebben bezig gehouden met de porseleinzwammetjes, dan blijkt die rood met witte stippen zwam toch plotseling een leuke afwisseling.


En zowaar ik ben er nog tevreden over ook.


Hierna lopen we naar een plekje waar Loes  hazenpootjes weet te staan. Nog zo'n droomsoort, die ik thuis nooit tegenkom. Dat de fotosessie eindigt met een buikschuiver door de hondenpoep was wat minder.



Het weekend daarna zijn we op de Veluwe waar ik onderstaande foto's maakte.


Op een vochtige plek liepen een aantal mestkevers rond. Met die vertakte voelsprieten en paarse glans een opvallende verschijning. Als je helemaal inzoomt lijkt hij een angstaanjagend gebit te hebben, maar bij een poep-/planteneter zal dat wel meevallen.


Weer een heel andere soort is het honingzwammetje, hier tussen het bekermos.


Tot slot een bundelzwam waarvan ik de naam niet weet. In het bos op een oude stronk die we daar vorig jaar ook hebben gezien, stond deze mooie groep als een heus kabouterdorp.


En nu eindelijk.... is dit blog ook klaar, net als de herfst ;-)
 

zondag 13 november 2016

Porseleinzwammen



Eindelijk zijn ze er, de paddenstoelen. We moesten er deze herfst lang op wachten, want het was veel te droog. Een paar keer ga ik op pad, de paddenstoelen die ik dan vind komen in een ander blog. Want in het weekend dat ik met Loes naar de mistige heide ga, weet Loes een kolossale, omgevallen beuk te liggen die helemaal vol staat met porseleinzwammen in allerlei stadia van ontwikkeling.


Urenlang zijn we zoet bij deze door een storm gevelde reus. Het is lastig om met de 150mm macrolens steun te vinden op de ronde boomstam. Maar er zijn zo veel zwammetjes, je kunt blijven proberen.


 

Het is mooi om te zien hoe zo'n teer zwammetje de bast van zo'n stevige boomstam opensplijt.

 
Omdat de boom zo groot is en een flinke kruin heeft, lukt het om de porseleinzwammen ook van onderaf te fotograferen. De lamellen geven deze soort toch altijd een mooie uitstraling.
 
 
Onder de juiste hoek en nog klein in knop vind ik zelf deze pasteluitvoering toch wel erg mooi.

 

In het weekend daarna zijn we met z'n drietjes een dagje op de Veluwe. Ook Yvonne is erbij. Het drietal (De schrik der Lage Landen, Charlie's Angels, De 3 musketiers, De 3 van Breda allemaal bijnamen die we kregen van andere fotografen) eindelijk weer een keertje compleet. Gezellig.



Vol goede moed gaan we op stap om het herfstbos vast te leggen: Landschappen en misschien ook nog blaadjes, mosjes, varens. We zien het wel. Maar meteen vooraan in een beukenbos vinden we boomstammen die vol staan met porseleinzwammen en het bloed kruipt waar het niet gaan kan: Daar gaan we weer, plat op de grond voor deze witte, glanzende beauty's.



Vooruit voor de afwisseling dan toch nog een soort van landschapsfoto's ;-)



zaterdag 29 oktober 2016

Mist en rijp



Voor afgelopen zondag werd er mist voorspeld. Ik zou later in de ochtend naar Loes gaan, maar deze kans op mooie plaatjes konden we niet laten schieten. Zeker niet na de prachtige foto's die Loes daar een week eerder maakte: Een magisch mooie vroege ochtend op de hei 



Dus voor zonsopkomst waren we aanwezig op de Hilversumse Heide. Loes wist waar we snel op een mooi plekje konden komen. Het was mistig en het had gevroren! Er was rijp. O en dan wil je alles tegelijk, maar je moet keuzes maken. Landschap of macro. Rijp, spinnenwebben of ook herfst.




Een klein struikje met herfstblaadjes midden in de witte hei. Flink gecropt. Hier had meer ingezeten, maar nu was het een snelle opname tussen de landschappen door. Met zo veel moois word je gehaast.


 

Als de zon eenmaal boven de bomenrij uitkomt, gaat het zo ontzettend snel. We willen ook  graag de rijp fotograferen, liefst met mooi licht en flonkeringen en bokeh.
Maar o wat valt het tegen. Zonlicht betekent weg rijp. We duiken steeds meer de schaduw in op zoek naar restanten.


De rijp maakt van de talloze spinnenwebben en draadjes kanten kleedjes.



Uiteindelijk moeten we het opgeven, er is geen rijp meer aanwezig. Maar niet getreurd, ook de druppels zijn mooi. Mijn macrolens gaat eraf en de Helios met tussenring erop.


Dan ziet een spinnenweb er toch weer anders uit.


Een ideale combinatie voor natte spinnenwebben. Bij bovenstaande foto miste ik de spin die onder het web hing en ook het licht.


Als je dan onder het web duikt, verandert de hele setting. Dit is wat ik zoek.

Herfst en winter, mist en rijp. Heerlijk vooruitzicht!


maandag 26 september 2016

Met de helios naar de hei

 
 
In augustus gingen Loes en ik naar Lemele voor de bloeiende heide. Als je dan zoals wij een helioslensje meeneemt, dan maakt het niet uit waar je naar de hei gaat, want aan een paar vierkante meters heb je voldoende.
 
 
Veel ervaring met het lensje hebben we op dat moment nog niet. We proberen het met 1 tussenring, al snel wordt die vervangen door een ander formaat of er komen 1 of 2 ringen bij of ze gaan er allemaal tussenuit. Het wil in het begin nog niet echt vlotten. Geen nood we hebben een paar avonden de tijd.
 

Vooral de scherpte is een probleem. Aanvankelijk ben ik enthousiast over mijn foto's, maar als ik ze goed bekijk blijkt de scherpte echt tekort te schieten. Het scherptegebied is ook zo klein.


Toch zie ik wel mogelijkheden. Met een statief werken zou beter zijn. Ik heb het geprobeerd, maar zie dan maar eens het licht te vangen zoals je dat hebben wil. Onbegonnen werk. Of hoe voorkom je tegen het web te stoten met die lange poten, want je moet wel dichtbij komen.


De vakantiedagen in Lemele hebben een mooie aanzet gegeven om thuis nog een paar keer op stap te gaan. Een paar heidestruikjes zijn zo gevonden en spinnenwebben zijn er nu ook volop. Een heerlijke combi, zeker als er ook nog dauwdruppels aan het web hangen.


De helios heeft zo'n mooi bokeh, dat vooral bij druppels zo goed tot zijn recht komt.


De bloeiende heide geeft kleur aan het beeld.


Na elk bezoekje aan de hei zitten er wel een paar plaatjes tussen die me bevallen.




Bij de laatste foto is de heide uit het beeld verdwenen. Inmiddels vond ik het tijd worden om ze eens te plaatsen. De hei is uitgebloeid en volgens de kalender komt de herfst eraan. Een jaargetijde waarbij de helios zeker gebruikt zal gaan worden.