Zoeken in deze blog

zondag 28 augustus 2011

Van bijtjes en bloemetjes

Geinspireerd door diverse blogs, ben ik deze week maar eens een paar keer met mijn macrolens op pad gegaan.
Ik wilde een mooie met dauw bedruppelde libel fotograferen, maar was te laat. Ze waren onvindbaar en dus waarschijnlijk al opgedroogd.
Maar er waren wel sprinkhanen.


Deze miste een voorpootje, maar verder maakte hij het goed. Hij zat lekker te poepen. Mijn oog viel op een klein geel puntje op een blad.


Het was een larve van een sprinkhaan. Een sprinkhaan vervelt 5 tot 6 keer toe voordat hij zijn laatste gedaante heeft. In de tussentijd wordt hij een nimf genoemd. Nimfen kunnen nooit vliegen en verspreiden zich dan ook niet ver.


Een kenmerk van nimfen is dat ze min of meer op het imago lijken als ze uit het ei kruipen en ze per vervelling geleidelijk aan meer specifieke kenmerken krijgen.(Het tegenovergestelde is het larvestadium, zoals voorkomt bij de meeste insecten, zoals vliegen (maden). Hierbij is sprake van volledige gedaanteverwisseling).


Pas bij de 3e vervelling begint hij vleugels te krijgen.


Bij deze nimf zaten de vleugels eerst als een klein pakketje opgevouwen op zijn rug. De vleugels werden ontvouwen en moesten drogen.
Wat achter bleef was de lege huls.


Op een andere dag ben ik de tuin in gegaan en knipte dit paarse bloempje.



En deze vlieg


Ik kreeg de smaak te pakken en ging naar het park, waar de gemeente een mengsel van wildbloemen-zaad heeft gestrooid. Het zijn nu voornamelijk korenbloemen en paarse bloemetjes die in bloei staan. Maar ze trekken nu al allerlei insekten aan.




Af en toe heb ik de scherptediepte erg klein gehouden.








Vanmiddag naar de hei geweest, maar die foto's bewaar ik maar voor een volgend blog.

Vraagje:
Graag wil ik mijn foto's wat groter in mijn blog plaatsen. Ik heb het op allerlei manieren geprobeerd, maar het lukt me niet. Bij instellingen heb ik groot formaat aangevinkt staan. Wie heeft de gouden tip? Het is gelukt!!!!

Allemaal ontzettend bedankt voor jullie tips. Ik had nog een oude sjabloonontwerper. Na een update ben ik weer bij en kan mijn foto's groot plaatsen. Ze worden er zo veel mooier van.

zondag 21 augustus 2011

Het vliegt voorbij...

Iedereen kent het gevoel dat de vakantie voorbij vliegt. Heel letterijk genomen vliegt het onderwerp van dit blog ook voorbij.
In Panama is nog veel natuur. We waren in het oerwoud, het nevelwoud, de mangrove en aan de kust. Overal kroop en fladderde er van alles rond. In dit blog een impressie, msommige zonder namen, want tijdens de vogelexcursies vlogen die bij mij het ene oor in en het andere weer uit. Onthouden lukte echt niet. Na de laatste excursie kregen we een dag later een lijst met vogelnamen van de vogels die we die dag gezien hadden, het waren er 40.


We hebben door het Panamakanaal gevaren, met deze fregatvogels boven onze hoofden.Het zijn grote zeevogels van ruim een meter lang en een spanwijdte van meer dan twee meter. De vogel is vrij licht en daardoor goed in staat tot zweven en vliegen. Uren achtereen kan hij boven de golven zweven, speurend naar prooi. Hij vangt vooral vissen en weekdieren en soms ontfutselt hij sterns of jagers hun prooi.


Aan de witte kop met borst te zien is dit een juveniel.


Ook pelikanen hebben we veel gezien.


Met behulp van de lijst en google gok ik dat dit de tropical kingbird is, daar een veel voorkomende vogel. De volgende is de social flycatcher, ook die hebben we erg vaak gezien.



Deze vogel zagen we in het oerwoud, in het nationaal park Soberania bij Panamastad. Daar zaten ook allerlei verschillende insecten zoals deze sprinkhanen.




Ook veel verschillende vlinders hebben we gezien. De omstandigheden waren niet optimaal: donker met hard licht waar de zon doorkwam en geen statief.




Deze vlinder heeft transparante vleugels, de kwaliteit is niet geweldig, maar de vlinder wel. Daarom plaats ik hem toch maar.

In Zuid-Amerika leven veel kolibries. De mannetjeskolibrie is bont, meestal metaalachtig groen gekleurd, met een glanzend rode, blauwe of smaragdgroene keelkleur.


Het vrouwtje is onopvallend gekleurd.


In Soberania werden kolibries gelokt met schaaltjes suikerwater. Het was een af- en aanvliegen van veel verschillende soorten. De kolibrie kan door de zeer snelle vleugelslag (15 tot 80 slagen per seconde, afhankelijk van de grootte van de vogel) in de lucht stil blijven hangen. Door de snelle vleugelslag kan de kolibrie als enige vogel ook achteruit vliegen. Ze kunnen zelfs recht omhoog en recht omlaag vliegen.


De snavel is een belangrijk kenmerk voor de soortindeling.Iedere snavel is op een bepaalde bloemvorm gespecialiseerd, waardoor er geen concurrentie tussen de kolibrie-soorten optreedt.


Tussen de soorten komen grote verschillen in gewicht voor. De kleinste (bijkolibrie) weegt 1,8 gram. De in Noord-Amerika meest voorkomende kolibrie (robijnkeelkolibrie) weegt ongeveer 3 gram en is 7,6 cm groot.


Aan de kant van de weg zagen we een roofvogel, de Roadside Hawk. Hij deed zijn naam dus wel eer aan deze havik. De Roadside Hawk is 31–41 centimeter groot.


Om de blog niet te lang te maken volgt de laatste vlieger hieronder. Deze bivakkeerde in ons onderkomen in park La Amistad een internationaal beschermd natuurgebied. We overnachtten midden in het regenwoud, in Wekso, waar zich tijdens de jaren tachtig van de vorige eeuw een militaire jungle school bevond waar dictator Noriega zijn troepen trainde. Hopelijk was deze gast minder gevaarlijk.

zaterdag 13 augustus 2011

Dolfijne (n) vakantie


In Panama is natuurlijk nog meer te zien dan luiaards en wasbeertjes. Als we op Bocas del Toro zijn, in het Caribisch gebied, brengen we bij een excursie een dagje zeilend door, op een katamaran. Er is tijd om te snorkelen in een koraalrijk gebied.


Dit is koraal. Koraal is geen plant maar het zijn kolonies zeediertjes.Het zijn kleine poliepjes met tentakels en die vormen een uitwendig skelet. Er zijn zo'n 6000 soorten koraal bekend. Plaatselijk vormen grote kolonies banken en riffen.


Omdat ik geen onderwatercamera heb, zijn mijn foto's op land gemaakt.


Koraal is erg kwetsbaar. Door opwarming van de aarde, watervervuiling, vissen met dynamiet en verkeerd gedrag van toeristen gaat er veel koraal verloren.


Tijdens het snorkelen heb ik altijd het gevoel alsof ik bij de Chinees door het aquarium zwem. De meest fantastische zeeanemonen, vissen en zee-egels zie je onder je langs gaan en alles met de mooiste kleuren en patronen. Op dit soort momenten zou ik graag een onderwatercamera hebben.

Er leven ook zeesterren, zeelelies, schildpadden en krabben.




Ook bezoeken we de dolfijnenbaai waar de kans op het zien van dolfijnen erg groot is. Voor mij het hoogtepunt van de dag. Helaas blijven we daar maar 15 minuten en zien we de dolfijnen alleen maar even met de vinnen boven water uit komen.
Daarop besluiten we de volgende dag zelf terug te gaan. De dolfijnen hebben er zin in.

Ze laten zich overal om ons heen zien.

Ze eten veel vis en zeesterren. Deze heeft tussendoor een hapje groen meegekregen.


De dolfijn is een zeezoogdier. Hij leeft, slaapt, eet, baart, zoogt in het water. Deze groep bestaat uit moeders met jonkies.


Hun neus bestaat uit een blaasgat boven op de kop, dat onder water sluit.

Dan plotseling beginnen ze te springen. Ze lijken veel plezier te hebben en maken hoge sprongen boven het water uit. Het lijkt wel of ze speciaal voor ons een show weggeven.


Het is niet moeilijk om te bedenken waar hun naam "Tuimelaar"vandaan komt.




Als afsluiter een zonsondergang op San Blas, waar de openingsfoto ook is gemaakt.