Zandvoort aan de zee

Als ik naar de AWD ga, probeer ik vaak 2 dagen te plannen met een overnachting aan de kust. Ik zeg dan ook meestal dat ik naar Zandvoort ga en altijd komt dan het liedje: "We gaan naar Zandvoort al aan de zee, we nemen broodjes en koffie mee" bij me op, om dat het eerste uur niet meer kwijt te raken. Meer dan deze twee regeltjes ken ik niet en ik denk dat ik dat ook zo maar laat.
Dit is dan het beeld wat zo ongeveer bij me opkomt

Eind september met dat prachtige weer rijd ik richting AWD. Ik kom wat later in de ochtend aan bij ingang de Zandvoortselaan.
Ik wil graag de vossen weer eens zien, want sinds juni ben ik hier niet meer geweest. Als ik me goed en wel geinstalleerd heb, komt Ghita toevallig aanlopen. We eten een boterham en Ghita vertelt me dat de vossen zich de laatste tijd niet meer zo veel laten zien. Ghita loopt verder en ik besluit even te posten voor de ijsvogel die ik over heb zien vliegen.
Dat even wordt 2 uur en als hij zich dan eindelijk laat zien, schrikt hij van mij en vliegt meteen door.
Geen foto van de ijsvogel dus.
Wel krijg ik de kans deze libel te fotograferen

Hij blijft zo goed zitten, dat ik er nog meer kan maken.

Ik ga naar de schuilhut en daar blijken beide jonge vossen rond te lopen. Een van de twee is erg schuw en behoorlijk mank aan haar achterpoot.

Ik besluit de zonsondergang aan zee te gaan fotograferen en krijg daar geen spijt van.
Een soort tableau-vivant (levend, "bevroren" schilderij). Iedereen heeft een kenmerkende houding waaraan je kunt zien wat ze aan het doen zijn.

Een mooi moment, moeder met kind samen genietend van de laatste zonnestralen.

 

Ik zie dat de ondergaande zon de lucht  mooi kleurt en moet natuurlijk wel een onderwerp hebben. Ik ben blij met deze meeuwen.

De lucht kleurt steeds mooier en dat trekt deze mensen om nog een klein stukje door het water te lopen.

Als ik me omdraai zie ik dat het warme licht ook effect heeft op de bebouwing in Zandvoort, waar ik even later mijn hotelletje op zoek.

Ochtend in de AWD

Dauwdruppels

Een damhert dat rustig achterom kijkt wat er gebeurt. Het is eigenlijk te donker om te fotograferen en ik ben blij dat ik in elk geval mijn monopod bij me heb. Echt scherp is ie niet, maar de pose en compositie vind ik wel geslaagd.

De bronsttijd is al begonnen en de mannen liggen 's ochtends uit te rusten. Het wordt vrij snel al erg warm en het licht wordt te hard. Ik ga op tijd voor de files naar huis.

Zo'n bezoekje aan Zandvoort/AWD blijft super.