Aanwezige en afwezige flierefluiters ...

Graag wilde ik op pad in de kerstvakantie, maar het weer was zo allerbelabberdst, dat het daar niet van gekomen is.
Ik heb dus vanuit huis geprobeerd vogels te fotograferen. Hoewel het wat temperatuur betreft niet nodig is, voeren we op het moment de vogels alsof het nog steeds kerst is: vetblokken, zaden, pinda's en pindakaas. Met de hoop dat ze komen en plaatsnemen op een mooie tak of stronk.
Hieronder wat zich op het moment laat zien.

De spreeuw.
Een prachtige vogel om te zien met zijn paarse en groene kleuren en vele spikkels.
Ze eten nagenoeg alles: insecten, wormen, slakken, kersen, druiven, brood en afval. Spreeuwen zijn dol op bessen en kersen en kunnen in de zomer in een dag een kersenboom totaal leegeten. Onze sierappeltjes laten ze op het moment nog ongemoeid, de vetblokken zijn favoriet.

Na het broedseizoen zoeken spreeuwen elkaar op en vormen soms zeer grote groepen. Deze groepen worden in het najaar aangevuld met spreeuwen uit Scandinavië. Overdag zoeken spreeuwen in de wijde omgeving naar voedsel. Aan het einde van de middag verzamelen ze zich op een vaste plaats. Na een aantal vluchten over de omgeving duiken ze met zijn allen in een groep bomen of struiken. Zolang er genoeg voedsel in de omgeving te vinden is zullen ze hier blijven vertoeven. Dit kan enkele dagen zijn maar soms ook vele weken. Aan het einde van de winter gaan de spreeuwen weer op zoek naar een geschikte broedplaats en trekken er weer vele spreeuwen naar Scandinavië.
Gelukkig komen er in onze tuin maar 2 tot 3 spreeuwen tegelijkertijd voor.

Deze grote bonte specht is ook gek op de vetblok en komt dagelijks even wat snoepen. Bij onraad duikt hij weg achter de stam van de boom, om even later voorzichtig met 1 oog te gluren of de kust veilig is.

Vinken zitten er vol op. Dit mannetje heeft een zaadje in zijn snavel en kijkt even met een schuin koppie naar de lens.

Mmmm, wat moet ik hiermee? lijkt hij te denken.

Deze maakte ik al een poosje geleden. Hij doet me denken aan de denker van Rodin.

De (sier-)appelboom hangt helemaal vol. De merels doen zich er te goed aan. Andere jaren kwamen in januari ook koperwieken en kramsvogels op de appeltjes af. Ik ben bang dat het daar nu niet koud genoeg voor is en dat ze hun voedsel op andere plekken kunnen vinden.

Dat zou jammer zijn, want het leverde mooie platen op:

Boven de kramsvogel en onder koperwieken:

Deze laatsten zijn niet van dit jaar, maar ik hoop ze nog te kunnen maken.