Rosse woelmuis

Op de laatste dag van de kerstvakantie ga ik toch nog op stap. De keuze valt op het hutje op de Veluwe, daar zit je droog bij een eventuele bui. Nou die bui komt er wel, ook meer dan eens.
Daardoor is het toch wel erg donker en moet de iso flink omhoog.
De foto's van laat op de middag zijn dan ook niet bruikbaar door te veel ruis.

De boomklever komt regelmatig op het lekkers af. Hij kleurt wel erg mooi bij de zwammen op de boomstam.

Ook het roodborstje poseert even voor de camera. (Vormt ook een goede kleurcombinatie.)

Maar de meeste aandacht gaat deze middag toch wel uit naar de rosse woelmuisjes die daar huizen.

Deze muizensoort is op de rug glanzend roodbruin en aan de buikzijde grijs, de voeten zijn wit. Hij heeft een rodere vacht en grotere oren dan de veldmuis. Alleen de jonge dieren hebben dezelfde grijsbruine tint. De rosse woelmuis heeft een gezet postuur, stompe snuit, kleine ogen en oren en een behaarde staart.

Ze zijn zowel overdag als 's nachts actief. Ook in de winters is de woelmuis actief, want hij houdt geen winterslaap. Hij is niet schuw en laat zich regelmatig zien. Hij springt niet zoals de bosmuis, maar hij rent dicht langs de grond. De rosse woelmuis maakt gebruik van routes door het kreupelhout, ondiepe ondergrondse gangen en voldoende dichte ondergroei. De routes lopen kriskras door zijn territorium en hij gebruikt ze om voedsel te verzamelen of te vluchten voor roofdieren. 

De rosse woelmuis past zijn menu aan het seizoen aan: groene plantendelen in het voorjaar, zaden, paddenstoelen, mossen en noten in de herfst en winter, dierlijk voedsel zoals wormen en slakken in de zomer. Jonge dieren eten minder zaden dan oudere dieren.
De rosse woelmuis neemt het voedsel vaak mee naar zijn hol om het daar op te slaan of veilig op te eten.

De sterkste diertjes worden hooguit 18 maanden. Al in februari wordt begonnen met de voortplanting en ze gaan hiermee door tot laat in de herfst. Het wijfje werpt in die periode 4 a 5 nesten van elk zo'n 3 tot 7 jongen. De jonkies zijn al na een maand zelfstandig en al snel daarna rijp voor de voortplanting. Dus voordat je het weet zit de Veluwe vol met rosse woelmuizen.

In het hutje zat al een fotograaf: Peter Vosman. Ik zei og even tegen hem dat het toch wel leuk zou zijn als we reeën of herten te zien zouden krijgen. Plotseling zegt hij: Kijk nou! Daar komen 3 reeën het vrij open stuk voor de hut opgerend. Ze zijn duidelijk door iets of iemand opgeschrikt. Ze kijken schichtig om zich heen, blijven kort staan en gaan er dan vandoor. Naast mij hoor ik klikklikklikklikklik, ik probeer als een bezetene scherp te stellen. Eerst via de autofocus, daarna manueel. Mijn converter levert weer problemen op. Laat maar, hoor ik links naast me zeggen, ze zijn al weg. Balen!
Mochten jullie een van de reeën toch nog willen zien, volg dan de volgende link, in het mapje nieuw staan zijn foto's van deze middag:
www.vosman-fotografie.nl (Inmiddels is de foto verplaatst van het mapje nieuw naar de hoofdsite)