Gekraakt?

's Morgens bij het uitlaten van de honden zien we geruzie tussen een grote bonte specht en twee boomklevers. De inzet van de strijd is een oud spechtennest in een afgekapte berkeboom. Vorig jaar heeft een specht daar haar kroost groot gebracht. Nu hebben de boomklevers hun oog er op laten vallen, maar de specht geeft zich niet zo maar gewonnen.
's Middags keer ik terug met camera, statief en camouflagekleed.Het kleine bosje waar de (halve)boom staat is deze week flink onderhande genomen door de gemeentewerkers en daardoor zeer open. Ik probeer zo dicht mogelijk het nest te benaderen. De boom staat pal naast het fietspad en de van school naar huis kerende jeugd laat steeds verrast merken dat ze me gezien hebben: He ik zie je wel, er zit een mens in, dat valt niet op hoor.
Maar ja ik gebruik het kleed voor de vogels, niet voor hen.

De situatie:

Bij het merken van de bomen heeft iemand duidelijk aangeven dat er een nest in de stam zit en dat deze niet gekapt mag worden. Een grote fel oranje pijl wijst de weg.

Gemakkelijk voor de boomklevers :)

De specht laat zich niet zien, een van de boomklevers wel(of beide maar dan om beurten). Het klevertje komt aanvliegen, neemt alles even in ogenschouw en stort zich in het gat, komt er weer uit, kop erin, helemaal erin en kop eruit. Druk bezig met het op maat metselen van de vliegopening.

Tussendoor ga ik even naar huis met een volle geheugenkaart en bekijk het resultaat. Op mijn computerscherm zie ik waarmee ze aan het metselen zijn: hondenpoep!

Het blijft zo lekker plakken aan de snavel

Even wat ander materiaal

Als ik de volgende dag het nest bezoek, is er niets meer van de bouwactiviteiten te zien. Waarschijnlijk toch het verkeerde soort cement gebruikt. De boomklevers lijken te zijn verdwenen. Maar na een paar dagen worden ze toch weer gesignaleerd. Ik blijf alert en wandel regelmatig richting kraakpand. Vanmorgen zat er een koolmeesje te zingen, het verdween tot 2 keer toe in de nestholte.
Dus ik snel terug met camera, maar geen koolmeesje meer te zien. Dan arriveert de oorspronkelijke bewoner. Rustig pikkend in de stam naast de nestingang.

Ik ben benieuwd wie er nu uiteindelijk zijn intrek in gaat nemen. Misschien is het toch wel te druk met al die fietsers en wandelaars. Maar als er genesteld gaat worden, dan ga ik het (heel voorzichtig) volgen. Dus wie weet, wordt dit blog misschien nog wel vervolgd.