Wolven

Op onze eerste, dus mistige ochtend bezochten we de wolven. Toevallig was het die ochtend voedertijd en dat was te merken. Het was er bijzonder druk aan fotografen, het was moeilijk om nog een plekje te vinden. Vooral omdat de wolven snel heen en weer lopen en je ze dan door de drukte niet kan volgen. Maar het vlees was snel verdwenen en daarmee ook het gros van de fotografen. Nee begrijp me niet verkeerd, die werden niet opgegeten, die gingen zelf weg :).
De wolf is een specialist wat betreft prooidieren. In roedelverband wordt bij voorkeur gejaagd op de grotere hoefdieren, zoals elanden, edelherten, reeën en wilde zwijnen, afhankelijk van het aanbod. Hij eet ook knaagdieren, haasachtigen, vogels, aas en afval.
Ook hier door de mist wel mooie sfeerbeelden.

Na de mistige vrijdagochtend gingen we ook nog op zondag even kijken. Op maandag zijn we nog in een ander park geweest waar een grotere roedel wolven zit. Daar sta je op een loopbrug die midden over het terrein loopt. Daardoor heb je een prachtig zicht op de dieren. De wolf (Canis lupus) is een roofdier uit de familie der hondachtigen (Canidae). Het is naar alle waarschijnlijkheid de voorouder van de hond (Canis lupus familiaris).

De wolf heeft een grijzige vacht, met een rossig bruine kleur op rug, kop en oren. De verschillen tussen individuele wolven en ondersoorten zijn echter groot en ze komen in allerlei kleurvariëteiten voor, van geheel wit via roodbruin tot geheel zwart.Wolven zijn sociale dieren die in roedels leven die strikt georganiseerd zijn en geleid worden door een mannetje en een vrouwtje die gewoonlijk met alfa worden aangeduid. Gewoonlijk hebben zij het alleenrecht op voortplanting. De overige dieren zijn meestal (volwassen) nakomelingen van het alfapaar.

Binnen de roedel wordt vooral gecommuniceerd door middel van lichaamstaal. Onderdanige wolven bijvoorbeeld begroeten anderen door onderwerping, met afgewende ogen, staart tussen de achterpoten, lage houding, oren naar achteren en een zacht gejank. Als wolven boos of bang zijn laten ze dat meestal zien met ontblote tanden en gegrom.

Regelmatig werd er een wolf aangepakt en dat ging bepaald niet zachtzinnig. Deze foto's zijn flink gecropt:

Er werd hard gegromd en gebeten en er waren verschillende wolven met flinke wonden. Deze heeft een hap uit zijn rug:

En echt niet alleen maar haren:

Deze wolf heeft een bebloede poot:

Het bekende huilen van wolven is een manier om te communiceren over langere afstanden. Afhankelijk van de omstandigheden kunnen wolven dit gehuil op afstanden van zes tot tien kilometer horen.Toevallig waren wij aanwezig toen de grote groep op maandag het gehuil inzette. Kippenvel kregen we ervan, een machtig moment.

Jacqueline, een van onze groepsleden, heeft het moment gefilmd en op you tube geplaatst:
http://www.youtube.com/watch?v=0qgdf4d5xP8
In de rubriek Links (rechts op de pagina) kun je rechtstreeks naar het filmpje.